فرزانه محمدی - دانشجوی رشته روانشناسی شخصیت، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
هادی بهرامی - استاد، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر سبک های مقابله با استرس دانش آموزان پسر دورهاول شهرستان شهریار در سال 1395 انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشگاهی و کاربردی است. کهطرح پژوهش شامل پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری در پژوهش حاضر ،عبارتاست از مادران دانش آموزان پسر دوره اول ابتدایی شهرستان شهریار در سال 95 می باشد. روش نمونهگیری از نوع در دسترس است زیرا مادران با توجه به تمایل به شرکت پژوهش انتخاب می شوند. که بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده می شوند. حجم نمونه انتخاب شده برای طرح نیمهآزمایش با توجه به جدول مورگان 30 نفر است که 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترلگمارده می شوند. ابزارهای پژوهش حاضر چک لیست راهبردهای مقابله ای لازاروس وفولکمن (WCQ)و مقیاس استرس ادراک شدهکوهن بود. نتایج نشان داد که در سطح معناداری ملاک یعنی (P≤0.05) مقدار F به دست آمده 25/360 بیشتر از مقدار جدول با درجه آزادی (14 و 1) یعنی 4/60 می باشد. بنابراین فرضیه پژوهش مبتنی بر اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر کاهش استرس ادارک شده مورد تاییدقرار میگیرد. همچنین مقدار F به دست آمده از سبک مقابله هیجان مدار 34/781 بیشتر از مقدار جدول با درجه آزادی ( 14 و 1) یعنی 4/60 می باشد. بنابراین فرضیه پژوهش مبتنی بر اثربخشی آموزش تفکر مثبت بر کاهش استفاده از سبک مقابله هیجان مدار در افراد مورد تایید قرار می گیرد. نتیجه می گیریم آموزش تفکر مثبت بر سبک های مقابله با استرس اثر مثبت داشته و با مقابله مساله مدار همبستگی مثبت دارد.

آموزش تفکر مثبت، سبک های مقابله با استرس، دانش آموزان