سمیه نوروزی - مدرس دانشکده ی فنی قدسیه ی ساری
مجتبی امیری - دکتری مدیریت پروژه و ساخت، دانشگاه تهران
سعید ایزدی - دانشجوی دکتری معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت

چوب به عنوان مصالحی که به طور غالب در معماری مازندران حضور داشته و تاثیرات این حضور تا جایی بوده که توانسته است به طور هم زمان هم نمود هایی از خواص فیزیکی و مکانیکی خود را به نمایش گذارد که در این قسمت هم پوشانی مظاهر معمارانه با امور سازه ای به حدی است که تمایز بین آن ها امکان پذیر نیست و هم نمود هایی هویتی از خود به جا گذاشته است که تا به آن جا پیش رفته است که این مصالح ساختمانی خود به تنهایی نماد معماری مازندران می شود. در این مقاله با به کار گیری اسناد کتابخانه ای و به صورت همزمان مشاهدات میدانی از روستای دلیر و با روشی توصیفی- تحلیلی و با نگاهی کیفی چوب در معماری مازندران بررسی می شود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که چوب در معماری مازندران به وجهی نمود یافته است که می توانسته است در این بوم باشد. وجوهی همچون لت بودن، کله چو بودن، نال بودن، شیرسر بودن، پلور بودن و ... .

چوب، معماری چوبی، معماری مازندران، سازه، هویت