احمد ترکمان - دکتری معماری، عضو هیات علمی، گروه معماری، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
سوگل شمتوب - دکتری معماری، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد مرودشت، دانشگاه آزاد اسلامی، مرودشت، ایران
فرشته رومنا - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر، ایران

شهر با حافظه جمعی به معنای خاطره دار بودن آن شهر است. به عبارت دیگر، شهر بی خاطره، شهر بی هویت است. هویت شهر در ارتباط با عناصری که در حافظه منطقه نگهداری می شود، ساخته می شود. در معماری نیز بحث هویت در محیط های انسان ساخت وجود دارد، چرا که محصول معماری گذشته در کنار هماهنگی با شرایط محیطی به دنبال حفظ آسایش کاربران و بیان کننده هویت جامعه بوده است. هر چقدر زمان گذشته دارای بستر بیشتری برای فعالیت بوده باشد، بر ضخامت حافظه جمعی آن جامعه افزوده می شود. خاطره، حس تعلق، حافظه تاریخی که در طول زمان شکل گرفته اند، از عناصر اصلی هویت بخشی بوده و در رابطه با نشانه های بومی شهر و فرآیند ارتقای هویت و سیمای شهر، نقش بسزایی را ایفا می نمایند. از آنجایی که محور اصلی، بازآفرینی هویت محلی می باشد کیفیت ها و مولفه های محیطی و کالبدی مختلفی را در بر می گیرد. این مقاله که مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی است، تاثیر بازتابی نشانه های بومی بر هویت را با تاکید بر معماری مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. عدم توجه به این مسیله در معماری های جدید بوشهر، شناخت عوامل هویتی، فرهنگ سازی و بازآفرینی هویت در جهت حصول به شهری دارای هویت، ایجاد بستر مناسب با پیامدهای سوء عصر حاضر، بر اهمیت این مقاله افزوده و سعی بر آن شده که بر بررسی مفهومی ارتباط انسان و هویت، لزوم توجه به هویت محلی بوشهر و معماری بومی آن پرداخته و با در نظر گرفتن عوامل بازآفرینی به روش ساختن تاثیر بازتابی این مولفه های بر معماری تاکید و به توضیح دیدگاه ها و معیارهای مرتبط پرداخته شود.

شناسایی، عوامل هویت، بازآفرینی، هویت محلی، بوشهر