مریم موحدی نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی دانشگاه تربیت مدرس
جمال محمد ولی سامانی - استاد گروه سازه های آبی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

موضوع مدیریت سیلاب های شهری و کاهش خسارات ناشی از آن، همواره یکی از دغدغه های مدیران شهری بوده است. توسعهشهرسازی، افزایش حجم رواناب و سطوح نفوذناپذیر را به دنبال دارد که باعث جاری شدن آب حاصل از بارندگی در سطح حوضه ودر نتیجه آبگرفتگی معابردر مناطق شهری می شود. تحلیل آبگرفتگی معابرشهری به کمک مدلسازی ریاضی، گامی موثر در جهتمدیریت بهینه سیلاب شهری و کاهش خسارت های ناشی از تخریب زیر ساخت های مرتبط می باشد. در این مطالعه با بکارگیریمدل ریاضی SWMM، شبیه سازی برای بارش با دوره بازگشت های 2 و 5 سال، انجام شد و ظرفیت موجود درشبکه جمع آوری رواناب، دربخشی از منطقه 13 شهرتهران مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در هر دوره بازگشت شبکه مدل شده، تنها میتواند بخشی از رواناب تولید شده را عبور دهد و ما بقی به عنوان سیلاب، سبب آبگرفتگی معابر خواهد شد. مطابق نتایج بدستآمده از 137 گره، 14 و 36 گره به ترتیب در دوره بازگشت های 2 و 5 سال دچار سیلاب شدند. در پایان، روش های توسعه کمار (LID) به عنوان راهکارهای نوین مدیریتی در حفظ یا بازگرداندن شرایط هیدرولوژیکی طبیعی حوضه و بهبود شرایط موجود توصیه گردید.

مدیریت رواناب شهری، کنترل سیلاب، SWMM، مدل هیدرولیکی، آبگرفتگی معابر، مدیریت بحران