علی داوری - استادیار گروه کسب وکار دانشکده ی کارآفرینی - دانشگاه تهران
منصور شاه محمدی - دانشجوی دکتری کارآفرینی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

پژوهشگران حوزه ی سیاست گذاری کارآفرینی به این اجماع رسیده اند که کشورها نیازمند تعداد زیاد کارآفرین (به معنای کسب وکار جدید یا خوداشتغالی) نیستند؛ بلکه نیازمند اکوسیستم کارآفرینی خوب و کیفی هستند تا به رشد و توسعه ی اقتصادی دست یابند. یکی از پارادایم هایی که اخیرا توسط پژوهشگران برای توسعه ی کارآفرینی به آن توجه شده است، پارادایم اکوسیستم کارآفرینی آیزنبرگ ( 2011 ) است. این راهبرد دارای شش بعد اصلی شامل سیاست، حمایت، بازار محلی و جهانی، فرهنگ، سرمایه ی مالی و سرمایه ی انسانی بوده و می تواند در توسعه ی کارآفرینی روستایی نیز کاربرد داشته باشد. ازآنجاکه کارآفرینی به شدت وابسته به زمینه ای است که کارآفرین در آن فعالیت می کند (شامل اجتماع، محیط نهادی و محیط فیزیکی)، استفاده از اصطلاح اکوسیستم کارآفرینی در ادبیات سیاست گذاری کارآفرینی گسترش یافته و به نظر می رسد که سیاست گذاران و سیاست سازان حوزه ی کارآفرینی در کشور ما نیز برای رشد و توسعه ی اقتصادی به ویژه در مناطق روستایی نباید از راهبرد اکوسیستم کارآفرینی اجتناب نمایند. تحقیق حاضر ازلحاظ هدف، کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی- تحلیلی است و برای جمع آوری داده های موردنیاز و پاسخ گویی به هدف مطرح شده در این تحقیق به جمع آوری داده های ثانویه (اسنادی) از طریق مبانی نظری موضوع و سوابق تحقیقات پیشین پرداخته شده است و داده های موردنیاز با استفاده از روش مطالعه ی کتابخانه ای، جستجوی اینترنتی در سایت ها و سایر منابع علمی و پژوهشی در رابطه با موضوع تحقیق در حیطه های توسعه ی روستایی، کارآفرینی، کارآفرینی روستایی و اکوسیستم کارآفرینی گردآوری شده است.

روستا، کارآفرینی، کارآفرینی روستایی، اکوسیستم کارآفرینی