جعفر امیری فرح آبادی - دانشجوی دکتری آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمود ابوالقاسمی - دانشیار مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
محمد قهرمانی - دانشیار مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.

از نظر بسیاری از متخصصان و صاحب نظران آموزش عالی، مهمترین عامل نا کارآمدی سیاست گذاری آموزش عالی ایران در حال حاضر، منطبق نبودن سیاستها و تصمیم های این حوزه با پشتوانه های علمی، نظری و پژوهشی است. سیاس تپژوهی به عنوان فرایندی پژوهشی، معطوف به ارایه گزینه های سیاستی و ناظر به عمل، به سیاست گذاران، تعریف می شود و میتواند در سیاست گذاری منطقی و عقلایی در حوزه آموزش عالی بسیار موثر باشد؛ ازای نرو هدف کلی این مقاله، آسیب شناسی فرایند سیاست پژوهی در آموزش عالی ایران است. به منظور نیل به این هدف، جامعه آماری مقاله حاضر، مرا کز، موسسه ها و پژوهشکد ه های سیاست پژوهی، اعم از موسسه های وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری یا غیروابسته به این وزارت خانه،سیاست گذاران باسابقه در حوزه آموزش عالی و همچنین خبرگان علمی این حوزه بودند که 14 نفر از آ نها به صورت هدفمند برای انجام مصاحبه های عمیق انتخاب شدند و روایی یافته ها نیز با رو ش های تطبیق مشارکت کنندگان و بازبینی همکاران بررسی شد.

آسیب شناسی سازمانی، سیاست پژوهی آموزش عالی، سیاست گذاری آموزش عالی