Ali Pournamdarian
Mohammad Mehdi Mortaheb

یکی از مهمترین چالشها در تهیه و تنظیم قراردادها، بحث تخصیص ریسک می باشد. قراردادهای EPC نیز از این قاعده مستثنی نمی باشند. بعنوان یک قاعده کلی در تخصیص ریسک، همیشه ریسک بایستی به طرفی تخصیص یابد که بیشترین توانایی را در از بین بردن تأثیرات مخرب آن ریسک دارد. متاسفانه در حال حاضر در ایران و بسیاری از نقاط جهان قراردادهای EPC از طریق برگزاری مناقصه و به صورت قیمت مقطوع (Fixed Price) به پیمانکاران واگذار می گردد. این روش در شرایط ناپایدار و نامطمئن که ریسک های بیرونی بسیاری نیر برپروژه و علی الخصوص بخش خرید کالای آن (Procurement) تحمیل می گردد، مناسب نمی باشد. مقاله موجود ضمن بررسی مهمترین این ریسک ها در شرایط عدم اطمینان با توجه به اصول اساسی تخصیص ریسک به بررسی مشکل پرداخته و بهترین گزینه را برای روش پرداخت بخش خرید (p) قراردادهای EPC در شرایطی که مخصوصاً کارفرما دولت و بخش عمومی است تحت شرایط ناپایدار معرفی می نماید.

تخصیص ریسک، قراردادهای EPC، قیمت مقطوع، پرداخت های قابل جبران