کمال سخدری - عضو هییت علمی دانشگاه تهران
حمید فروزانفر - دانشجوی دکتری

مفهوم کارآفرینی به طور سنتی تداعی گر خلاقیت افرادی است که ایده های تجاری نویدبخش را به کسب و کارهای جدید و موفق تبدیل می کنند. در دیدگاه شومپیتر، مبتکرترین افراد می توانند تغییر پایدار و تخریب خلاقانه را در بازارها و صنایع خاص ایجاد کرده و به تنهایی یا درون شرکت های بزرگ فعالیت کنند. اما پروسه کارآفرینی توسط سازمان های تثبیت شده هم انجام می شود که می توانند عدم تقارن بین تقاضای بازار و ظرفیت نوآوری اجتماعی– فنی را بررسی کنند. در چنین مقیاس گسترده ای ( از فرد تا شرکت)، کارآفرینی سازمانی بعنوان وسیله تحقق نوآوری سازمانی و افزایش عملکرد مالی و بازار به میان می آید با نمونه های فراوانی مثل اپل، سه ام ، پروکتر و گمبل و گوگل. از ویژگیهای بارز اقتصاد امروز، تغییرات سریع است و کشورهایی می توانند از نظر اقتصادی قوی و موفق گردند که دارای کارآفرینان سازمانی نوآور و ریسک پذیر باشند. در واقع می توان گفت که کارآفرینی سازمانی نماد نوآوری و موفقیت در امور تجاری و کارآفرینان پیشگامان آن هستند که با نظرات نوین خویش موجب تحولات اساسی در ساختار نظام اداری و افزایش کارایی و اثربخشی آن می شوند. از این رو، لازم است تا سازمانها ، روشهای نوین تولید را جایگزین روشهای سنتی سازند تا بتوانند به نیازهای بی انتهای مشتریان پاسخ گویند و از مزیت رقابتی سازمان خود در برابر سایر رقبا محافظت کنند و همچنان در گردونه رقابت باقی بمانند.

کارآفرینی سازمانی، هوشیاری کارآفرینی، بریکولاژ، شایستگی های ممتاز فنی