ماندانا محرری - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته تحقیقات آموزشی، دانشگاه پیام نور واحد شیراز
محمد حسن صیف - دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور واحد شیراز
احمد رستگار - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین انگیزش تحصیلی با فریب کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد به تعداد 12668 نفر می باشد. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان، تعداد 352 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های انگیزش تحصیلی ورلند، بلیز، بریر و پلیتر ( 1989 ) و رفتار تقلب تحصیلی خامسان و امیری ( 1390 ) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان استفاده گردید. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین کل مقیاس انگیزش تحصیلی و ابعاد انگیزش درونی و بیرونی با فریب کاری تحصیلی دانشجویان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (sig> 0/01)؛ ولی بین بیانگیزگی با فریب کاری تحصیلی دانشجویان رابطه مثب و معنی داری بدست آمد (sig> 0/01). تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین ابعاد انگیزش تحصیلی متغیرهای انگیزش درونی و بی انگیزگی قادر به پیش بینی فریب کاری تحصیلی می باشند (sig> 0/01).

انگیزش تحصیلی، فریب کاری تحصیلی، دانشجویان