محمدامین خراسانی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، تهران، ایران

روستاهای پیرامون شهری همزمان صحنه شکل گیری، رشد و تداوم فرصت ها و تهدیدهایی هستند که کیفیت زیست و نحوه تامین نیازهای ساکنان را تحت تاثیر قرار می دهد. همین امر موجب می شود تا ارزیابی زیست پذیری در این روستاها به عنوان یکی از مفاهیم نوین در ادبیات برنامه ریزی سکونتگاهی از اهمیت خاصی برخوردار گردد. زیست پذیری، یک مفهوم کلی است که با تعدادی از مفاهیم و اصطلاحات دیگر مانند پایداری، کیفیت زندگی و کیفیت مکان، و اجتماعات سالم در ارتباط است. منطقه مورد مطالعه در این تحقیق، روستاهای پیرامون شهری در سطح شهرستان ورامین و در مجاورت چهار نقطه شهری واقع در آن است. هدف از این تحقیق، بررسی سطح زیست پذیری و عوامل موثر بر آن روستاهای پیرامون شهری شهرستان ورامین به عنوان یکی از شهرستان های واقع در حوزه کلانشهری تهران است و نیز تفاوت دیدگاه های ساکنان و دهیاران در این رابطه است. روش تحقیق تحلیلی بوده و با استفاده از یافته های میدانی و ادبیات جهانی حوزه زیست پذیری صورت پذیرفته است. نتایج نشان می دهد که زیست پذیری در مجموع در این روستاها در شرایط متوسط است. همچنین ابعاد اقتصادی و اجتماعی زیست پذیری روستاها در سطح متوسط و بعد زیست محیطی در وضعیت نامطلوب است. همچنین نتابج تحقیق نشان می دهد که بین روستاهای مورد مطالعه از نظر سطح زیست پذیری تفاوت معناداری مشاهده می شود. یافته های تحقیق بیانگر این نکته است که زیست پذیری این روستاها از نظر ساکنان و مدیران محلی دارای تفاوت معنادار است. دهیاران با حجم بالایی از کارهای عمرانی، اجتماعی فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی اداری در این روستاها مواجه هستند و این در حالی است که هر روز بر تعداد جمعیت و به دنبال آن مسائل و نیازهای این روستاها افزوده می گردد.

زیست پذیری, شهرستان ورامین, روستاهای پیرامون شهری, ساکنان, مدیران محلی