احمد شجاعی - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی
محسن صادقی موحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه محقق اردبیلی

خصوصی سازی حاکی از تغییر در تعادل بین حکومت - بازار ، به نفع بازار و فرآیندی است طولانی که تاثیرات خود را در بلند مدت بر جای می گذارد و با توجه به اینکه هدف اصلی خصوصی سازی افزایش کارایی و بهبود عملکرد مالی و بازدهی شرکت ها می باشد، واگذاری فعالیت های اقتصادی به بخش خصوصی و کناره گیری دولت از فعالیت های اقتصادی به عنوان یکی از راه حل های قابل تصور برای رفع مشکلات اقتصادی و افزایش رشد در ایران عنوان شده است. از اینرو در این مقاله بدنبال بررسی دلایل دولت برای واگذاری شرکت های دولتی به بخش خصوصی خواهیم بود. دولت جمهوری اسلامی ایران به منظور بهبود عملکرد شرکت های دولتی، پس از تصویب قانون برنامه ی اول توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور، به عبارتی از سال 1368، تصمیم گرفت سهام شرکت های دولتی را واگذار نماید. در مصوبه ی هیئت وزیران روش های انتخاب شده برای خصوصی سازی غالبا از طریق انتقال مالکیت شرکت ها برنامه ریزی شده است. نکته ی حایز اهمیت انتخاب روش بورس به عنوان اولویت روش واگذاری است که تقریبا بنابر دلایل غیراقتصادی و صرفا به دلیل وجود بازار بورس در ایران از سال 1346 در نظر گرفته شده است. از نظر تئوریک انتظار می رود عملکرد شرکت ها پس از خصوصی شدن بهبود یابد.

خصوصی سازی ، اقتصادی، شرکت های دولتی.