سامره سلیمانی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه بوعلی سینا همدان
صفر معروفی
محمدحسین قبادی
قاسم رحیمی

توسعه صنعتی و کشاورزی و افزایش جمعیت جوامع در سال های اخیر باعث استفاده روز افزون از مواد شیمیایی،کود ها و افزایش ضایعات صنعتی و آلودگی منابع آب خصوصاً آب زیرزمینی شده است. با توجه به بالا بودن هزینه های پالایش آب های آلوده و محدودیت های موجود، بهترین راه حل، جلوگیری از آلودگی منابع می باشد که این خواسته تنها با شناسایی مناطق دارای پتانسیل آسیب پذیری مقدور است. با توجه به اینکه دشت ملایر تأمین کننده آب شرب، کشاورزی و صنعت شهر ملایر می باشد، بر این اساس جهت شناسایی نواحی آسیب پذیر آبخوان دشت ملایر در برابر آلودگی و تهیه نقشه آسیب پذیری آبخوان از سه روش DRASTIC، SI و SINTACS استفاده شد. در مدل DRASTIC، 14/21% از وسعت دشت در محدوده آسیب پذیری کم، 42/77% در محدوده آسیب پذیری متوسط، 44/1% از منطقه در محدوده آسیب پذیری زیاد قرار می گیرد. در مدل SINTACS، 37/6% از منطقه مورد مطالعه، دارای پتانسیل آلوده شدن کم، 61/33% متوسط، 65/48% متوسط تا زیاد و 36/11% دارای پتانسیل آلودگی زیاد می باشد. در مدل SI، به ترتیب 22/10%، 18/82% و 6/7% از منطقه در محدوده آسیب پذیری پائین، متوسط و زیاد قرار دارد.

آسیب پذیری آبخوان، دشت ملایر، DRASTIC، SI، SINTACS