حجت جدایی حاجی خواجه لو - دانشجوی دکتری دانشگاه حکیم سبزواری، گروه زبان و ادبیات انگلیسی
غلامرضا زارعیان - استادیار دانشگاه حکیم سبزواری، گروه زبان و ادبیات انگلیسی
سید محمد رضا امیریان - استادیار دانشگاه حکیم سبزواری، گروه زبان و ادبیات انگلیسی
سید محمد رضا عادل - استادیار دانشگاه حکیم سبزواری، گروه زبان و ادبیات انگلیسی

مقدمه: این مقاله به تاثیر عوامل انگیزشی بر پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی در یک دوره فشرده آموزش زبان می پردازد. روش: در این مطالعه تعداد 94 نفر زبان آموز از یک دانشگاه نظامی در تهران با محدوده سنی 20 تا 30  سال شرکت کردند. شرکت کنندگان نسخه ترجمه شده و اقتباس شده ای از آزمون انگیزش- نگرش گاردنر را پر کردند. نتایج: از بررسی تحلیل عاملی پرسشنامه، چهار متغیر اصلی یعنی: انگیزش، انگیزش تلفیقی، تاثیر سازمانی و اضطراب به دست آمد. مطالعه حاضر حاکی از آن بود که انگیزش ترکیبی، یادگیری زبان را به صورت مثبت، پیش بینی می کند و انگیزش به عنوان یک پیش بینی گر مثبت برای پیشرفت در یادگیری زبان محسوب می شود، درحالی که تاثیر سازمانی به عنوان یک پیش بینی گر منفی پیشرفت در یادگیری زبان تلقی می شود. بحث: این مطالعه تایید کرد که با فرض درنظرگرفتن تمام مولفه های دیگر، انگیزه، مهم ترین عامل یادگیری زبان است. نتیجه گیری کلی این مطالعه این است که انگیزه، تابع بافت است و هر بافت یادگیری زبان در این مورد منحصربه فرد است  و مدل خاص خود را دارد.

انگیزش, یادگیری زبان دوم, پیشرفت در یادگیری زبان دوم, مولفه های انگیزشی