مصطفی مطهری خوشینانی - دانشجوی دکترای علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، ایران.
جهانبخش ایزدی - استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، ایران.

هدف اصلی پژوهش حاضر، واکاوی مفهومی مبانی و مبادی گفتمانی الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت بوده و در این راستا، تلاش کرده تا به این سوال اساسی پاسخ دهد که افق های مورد نظر در الگوی بومی اسلامی – ایرانی پیشرفت بر کدام عناصر و شاخص ها تاکید دارد گفتمان سازی درباره الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت، مدیریت تولید علوم بومی (اسلامی – ایرانی) و طراحی و اجرای الگوی مدیریت تحول در جهت پیاده سازی اهداف از جمله مواردی است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی بوده و نتایج نشان داد، در حالی که گفتمان عدالت و پیشرفت و نیز الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت در حال تبدیل شدن به گفتمانی مرجع و هژمون در فضای سیاستگذاری و مدیریت اجرایی دولت و در عرصه عمومی و اجتماعی ایران است، نباید فراموش کرد که پیشنهاد و دغدغه جایگزین الگوی بومی با رویکرد اسلامی - ایرانی برای تحول و توسعه از شکل غربی آن، زمینه اصلی گفتمان بومی گرایی مفصل بندی شده پس از انقلاب اسلامی را تشکیل می دهد. شناخت متراکم و واقع بینانه ای از تجربیات کشور در طول چهار دهه بعد از انقلاب، در برخی از نهادسازی ها و اصلاح ساختارها مانند ترسیم چشم انداز بیست ساله و تدوین سیاست های اصل 44 و هدفمند کردن یارانه ها می تواند در تدوین هرچه بهتر الگوی پیشرفت کشور نقش کلیدی و موثری ایفا کند. در مدل فکری - عملی اسلامی – ایرانی پیشرفت، مضامین نظری از بومی شدن، بومی گرایی، بومی سازی و بومی نگری با گزاره های کلیدی از موضوع گفتمانی را می توان براحتی در آن شناسایی کرد.

الگوی اسلامی – ایرانی پیشرفت, عدالت, بومی گرایی, علوم انسانی- اسلامی