لادن فروغی نیا - کارشناس علوم تربیتی، گرایش آموزش ابتدایی،دانشگاه ازاد اردبیل، ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگری بر اضطراب اجتماعی دانش آموزان بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر ،عبارت است از کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع پیش دانشگاهی مدرسه غیراتفاعی پسرانه سما در شهر اردبیل در سال 1398 که به روش تصادفی در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمایش 12 جلسه یک ساعته تحت آموزش گروهی، مثبت نگری قرار میگیرند در حالیکه گروه کنترل این آموزش را دریافت نکرد. جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، برای نگارش ادبیات تحقیق از بررسی کتابخانه ای و برای جمع آوری داده ها در خصوص سوال های تحقیق از روش میدانی و با استفاده از پرسشنامه های استاندارد اضطراب اجتماعی استفاده شده بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد ) و آمار استنباطی و تحلیل کواریانس Mancouva بود. یافته های پژوهش نشان داد که اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کاهش اضطراب اجتماعی در متغیر بین گروهی سطح معنادرای 001 / 0 می باشد و این مقدار کوچکتر از سطح معناداری ملاک یعنی P≤0.05 )) است و نیز از آنجا که مقدار F به دست آمده 34/781 بیشتر از مقدار جدول با درجه آزادی (14و1) یعنی 4/60 می باشد. بنابراین فرضیه پژوهش مبتنی بر اثربخشی آموزش مثبت نگری بر کاهش اضطراب اجتماعی دانش آموزان مورد تایید قرار میگیرد.

آموزش مثبت نگری ، اضطراب اجتماعی ، دانش آموزان