بهمن خسروی پور - استاد گروه مهندسی ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
صادق رحمانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه مهندسی ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان
فرشاد رزم آور - دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه روستایی، گروه مهندسی ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

امروزه تامین امنیت غذایی بدلیل افزایش پیوسته جمعیت دنیا و عدم کارایی مناسب راهبردهای رایج افزایش تولید مواد غذایی، دشوار گردیده است. با این شرایط، مهمترین راهبرد برای افزایش تولیدات کشاورزی و تامین امنیت غذایی کاربرد فن آوری های جدید مانند محصولات تراریخته است. محصولات تراریخته محصولات گیاهی یا حیوانی است که از طریق تکنیک های علمی شامل گرفتن ژن از یک گونه گیاهی یا حیوانی و تزریق آن به گونه های دیگر جهت انتقال خصیصه و یا ویژگی دلخواه و مطلوب تولید می شوند. در واقع، گیاهان تراریخته به منظور تولید با کیفیت، عملکرد برتر، کاهش هزینه ها و حل بسیاری از معضلات بخش کشاورزی توسعه یافته اند. گرچه استفاده از این فناوری گام بلندی در جهت تحقق انقلاب ژنتیک بوده است اما همراه خود نگرانی ها و ملاحظاتی از قبیل: نگرانی های مذهبی، فرهنگی، اخلاقی و سلامتی نیز ایجاد کرده، که موجب مخالفت گروه های متعددی از سازمان های غیردولتی و حتی برخی دولتها و دانشمندان رشته های مختلف با این محصولات شده است. بنابراین بررسی دقیق این موضوع، انجام مطالعاتی در مورد اثرات این قیبل فناوری ها را ضروری می سازد.

امنیت غذایی، محصولات تراریخته، کشاورزی، محصولات ژنتیکی