بررسی فقهی اذان و اقامه

با مرور نظرات و ادله می توان بیان داشت در مجموع به واسطه اجماع و اتفاق نظر فقها و روایات کثیر نسبت به فضل اذان و اقامه در اصل مشروعیت اذان و اقامه برای فرایض شکی وجود ندارد. اما در خصوص حکم تکلیفی دو نظر عمده وجود دارد. مشهور، قائل به استحباب اذان و اقامه به صورت مطلق بودند و سایرین در برخی حالات قائل به وجوب بودند. در این نگاشته تلاش گردید که اقوال مخالف مشهور به طور کامل احصاء شود. لذا در نهایت، این نظرات در ذیل چهار قول اصلی ارائه شده و به بوته نقد گذاشته شد. از این رو از مجموع روایات و ادله بررسی شده چیزی بیش از استحباب اذان و اقامه قابل استخراج نیست غیر از آنکه استحباب اذان در نماز جماعت، در نماز صبح و مغرب به صورت فرادی و استحباب اقامه در کلیه نمازها اکید است. در ضمن اگر ایراد و ابهامی در دلایل لفظی و ظاهری وارد باشد، دلایل اصالت برائت و استصحاب عدم تشریع مطرح شده از سوی مرحوم صاحب جواهر قابل اخذ است. در نتیجه قول مشهور به عنوان نظر نهایی پذیرفته می گردد.

کلیدواژه ها:

فقه ، اذان ، اقامه ، ادله