تحلیلی بر ناحیه بندی توسعه نواحی گردشگری مطالعه موردی؛ سیستان و بلوچستان

اصولا ناحیه بندی یکیاز مفاهیم مهم برنامه ریزی ملی- منطقه ای است، که بنیانی را برای برنامه ریزی هم پیوند منطقه ای فراهم میآورد. در حقیقت ناحیه بندی گردشگری، چگونگی و چارچوب توسعه گردشگری از منظر تطبیق ساختار و ترکیبات عرضه، شاممنابع و جاذبه ها، محیط اقتصادی- اجتماعی، خط مشی عمومی، زیرساخت ها مانند حمل و نقل و دسترسی و تسیهلات،تاسیسات و خدمات با منابع بازار را مشخص می سازد و سیاست های سرمایه گذاری و تکنیک های اجرایی در سطح منطقه ای، شاملمرحله بندی توسعه، برنامه ریزی پروژه وضوابط ناحیه بندی منطقه ای است که استانداردهای توسعه و طراحی تسهیلات گردشگری رانیز می توان در این سطح از برنامه ریزی مدنظر قرار داد. ناحیه بندی با استفاده از تکنیک هایی مانند استفاده از ماتریس های ارزیابیکیفی و کمی و روش روی هم گذاری نقشه های پایه محدوده مورد مطالعه، انجام می گیرد. با توجه به برآیند روش های ناحیه بندیگردشگری استان سیستان و بلوچستان هفت ناحیه گردشگری در استان قابل شناسایی است که با توجه به منابع گردشگریشاخص آنها، عبارتند از 1 ناحیه تمدنی سیستان، شامل شهرستانهای زابل، هیرمند و زهک 2 ناحیه زاهدان بزرگ، شاملشهرستان زاهدان 3 ناحیه آب های نیلگون، گلفشان ها وکوه های مینیاتوری، شامل شهرستان های چابهار و کنارک 4 ناحیه تفتان،شامل شهرستان خاش 5 ناحیه نخل و آمیزه قومی، شامل شهرستان ایرانشهر 6 ناحیه گاندو و محصولات گرمسیری، شاملشهرستان های سرباز، نیکشهر و دلگان 7 ناحیه نخلستان های سرسبز، شامل شهرستان سراوان و زابلی. در وضعیت کنونی استانسیستان و بلوچستان سه قطب اصلی گردشگری زاهدان، چابهار و زابل که دارای جذابیت های سه گانه طبیعی، تاریخی و انسانساخت هستند، وجود داشته و بیشترین تمرکز عرضه کالاها و خدمات گردشگری نیز در مرکز و حوزه های پیرامونی این سه مقصدپدیدار گشته است.

کلیدواژه ها:

ناحیه بندی ، نواحی گردشگری ، قطب گردشگری ، سیستان و بلوچستان