بررسی توسعه کالبدی فضایی شهرهای ساحلی با تاکید بر توسعه پایدار نمونه موردی : شهر بابلسر

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 849

فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IRCIVIL04_100

تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1399

چکیده مقاله:

توسعه فیزیکی شهر فرآیندی پویا و مدام است که طی آن محدوده های فیزیکی شهر و فضاهای کالبدی آن در جهات عمودی و افقی از حیث کمی و کیفی افزایش می یابد و اگر این روند سریع و بی برنامه باشد به ترکیب فیزیکی مناسبی از فضاهای شهری نخواهد انجامید. در نتیجه سیستم های شهری را با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد ساخت . برنامه ریزی به منظور توسعه کالبدی و کاربری اراضی شهری، به معنای ساماندهی مکانی و فضایی فعالیت ها و عملکرد های شهری بر اساس خواسته ا و نیازهای جامعه شهری می باشد. این برنامه ریزی در عمل، هسته اصلی برنامه ریزی شهری است و انواع توسعه و استفاده از زمین را طبقه بندی می کند. توسعه ی کالبدی فضایی روندی متحول برای پاسخگویی به نیازها و خواست های شهروندان است که در برگیرنده فضاهای کالبدی جهت کارکردها و فعالیت های نوین می باشد. نوع پژوهش از نظر هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش، توصیفی – تحلیلی است. برای بررسی شناخت روند الگو یا الگوهای توسعه شهر تا دوره معاصر از روش های چندگانه ای استفاده می شود. داده های اولیه شامل اطلاعات آماری و نقشه های محدوده مورد مطالعه از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای شامل گزارش های طرح های جامع و تفصیلی، سرشماره نفوس و مسکن، مراجعه به سازمان ها و ارگان های دولتی مربوطه نظیر شهرداری و فرمانداری و برداشت های میدانی بدست می آیند. نتایج بررسی های زمین شناسی نشان می دهد نزدیک به 90 درصد از زمین های شهر بابلسر در پهنه الغزان آبی قرار گرفته اند. بنابر این، این مسئله نه تنها به افزایش هزینه ساخت و ساز منجر شده؛ بلکه استانداردهای بهداشتی و به ویژه بیماری های رطوبتی را افزایش داده است. از این رو، در نظر گرفتن جهت و مسیر توسعه ای که این شاخص در آن در بهترین حالت قرار گیرد، از اهمیت زیادی برخوردار است با توجه به شاخص های موردبررسی حول محور تعیین جهات بهینه توسعه شهر بابلسر، دو محور غربی و شرقی بر مبنای وزن به دست آمده از شاخص های پنج گانه دارای اولویت نخست در هدایت جهت توسعه شهر بابلسر هستند. دو محور جنوب غربی و جنوب شرقی از مناطق بحرانی در ساخت و ساز به شمار می آیند. این دو محور با اینکه دارای سطوح بالای آب های زیرزمینی و ساختار زمین شناسی سست هستند و در محور آبراه قرار دارند، به دلیل ارزان بودن زمین و فاصله از دریا مورد هجوم ساخت و ساز قرار گرفته و بخش قابل توجهی از زمین های کشاورزی را تخریب کرده اند.

نویسندگان

الھام رضایی پرچیکلایی

کارشناسی ارشد ، جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

صادق صید بیگی

دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

ساینا بهمنی

مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، گروه شهرسازی ، ایران

سحر مطهری

مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن ، گروه معماری، ایران