بررسی کارایی روش های ارزیابی خسارات ناشی از زلزله با استفاده از تصاویر فضایی (بررسی موردی: زمین لرزه سرپل ذهاب)

زلزله خطرناکترین مخاطره طبیعی بوده که میتواند هزاران نفر را هدف قرار داده وسبب تخریب زیرساخت ها وساختمانها شود.پس ازوقوع یک زلزله،شناخت محل ومیزان ساختمانهای آسیب دیده ضروری است.باپیشرفت تکنولوژی،ماهواره های سنجش ازدوربه دلیل هزینه معقول واخذسریع داده به یک ابزارمنحصربفرد درمطالعات زمین لرزه تبدیل شده است.زلزله شهرسرپل ذهاب اززمین لرزه های مخربی است که زیرساخت ها را تخریب وتلفات زیادی را به همراه داشته است.دراین پژوهش استفاده از تکنیک های چندزمانی آشکارسازی برای بررسی تغییرات ناشی از زلزله وبومی سازی این فرایند بوده است.دراین پژوهش، روشهای مختلف طبقه بندی تصویربه منظورارزیابی توانایی شناسایی ساختمانهای آسیب دیده بر روی داده های ماهواره ای با وضوح بالا با وضوح متوسط اعمال می شود.هدف نخست این پژوهش،بدست آوردن بهترین نقشه تخریب مناسب برای ساختار شهری ایران از طریق مقایسه نقشه های تغییر خروجی با داده های مرجع حاصل از گزارش های میدانی دقیق و بازدیدهای سرزمینی وبومی گزینی الگوریتم های تشخیص تغییرات می باشد.درگام آخربررسی کاربردهای مختلف نقشه تغییرات مدنظر قرار گرفت.نتایج نشان میدهد که روش طبقه بندی ماشین بردار پشتیبان در طبقه بندی تصاویر و نشان دادن تغییرات در مقابل روش شبکه بندی عصبی از دقت بالاتری برخوردار بوده است.دقت کلی با استفاده از روش ماشین بردار پشتیبان برای نقشه تغییرات بدست آمده در تصاویر سنتینل 0.85 و برای تصویر لندست 0.64 بوده است.در حالیکه دقت کلی با استفاده ازروش شبکه عصبی برای نقشه تغییرات در تصاویر سنتینل 0.80 و لندست 0.61 میباشد که نشان ازکارآمدی تصاویر سنتینل به همراه روش ماشین بردار پشتیبان در مناطق ایران است.

کلیدواژه ها:

زلزله ، سرپل ذهاب ، سنجش از دور ، آشکارسازی تغییرات ، تشخیص تغییرات ، طبقه بندی تصویر ، تصاویر ماهواره ای