ارزیابی عملکرد، محتوای کلروفیل و مولفه های پر شدن دانه گندم در شرایط شوری خاک، کاربرد یونیکونازول و کودهای زیستی

به منظور بررسی تاثیر غلظت 05/0 گرم در لیتر یونیکونازول و کاربرد کودهای زیستی بر عملکرد، محتوای کلروفیل و مولفه های پر شدن دانه گندم با استفاده از مدل دو تکه ای در شرایط شوری خاک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل های مورد بررسی شامل چهار سطح شوری خاک با نمک کلرید سدیم (عدم شوری به عنوان شاهد و شوری های 40 ، 80 و120 میلی مولار در خاک)، و کاربرد جداگانه و ترکیبی یونیکونازول و کودهای زیستی (1) شاهد یا عدم کودهای زیستی و یونیکونازول، (2) قارچ میکوریزا، (3) یونیکونازول، (4) باکتری سودوموناس پوتیدا، (5) میکوریزا با سودوموناس پوتیدا، (6) میکوریزا با یونیکونازول، (7) کاربرد میکوریزا با یونیکونازول و سودوموناس پوتیدا) بودند. از مدل دو تکه ای برای کمی سازی مولفه های پر شدن دانه استفاده شد. نتایج نشان داد که کاربرد توام میکوریزا با یونیکونازول و سودوموناس پوتیدا در شرایط عدم اعمال شوری، موجب افزایش محتوای کلروفیل a، کلروفیل کل، کاروتنوئید، وزن و حجم ریشه (به ترتیب 8/39، 6/51، 2/47، 9/97 و7/54 درصد) و همچنین افزایش حداکثر وزن تک بذر، طول دوره پر شدن، دوره موثر پر شدن دانه و عملکرد دانه (به ترتیب 4/78، 8/21، 2/32 و8/108درصدی) در مقایسه با عدم کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول در بالاترین سطح از شوری خاک شد. بر اساس نتایج، کاربرد کودهای زیستی و یونیکونازول می تواند به عنوان یک رهیافت مناسب برای افزایش عملکرد و طول دوره ی پر شدن دانه گندم تحت شرایط شوری خاک پیشنهاد شود.

کلیدواژه ها:

رنگیزه های فتوسنتزی ، سودوموناس ، سرعت پر شدن دانه ، کودهای بیولوژیک ، میکوریز