اثر کمپوست سنبل آبی و هیومیک اسید بر برخی ویژگی های مورفولوژیکی گل سوسن(LongiflorumAsiatic cv. Eyeliner)

گسترش سنبل آبی (Eichhornia Crassipes) در سالهای اخیر به عنوان یک مشکل در تالابها و آبگیرهای شمال کشور مطرح بوده است. تبدیل این گیاه به کمپوست و ورمی کمپوست و کاربرد آن به عنوان بستر کشت میتواند یکی از روشهای موثر برای کنترل آن باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش کمپوست سنبل آبی و هیومیک اسید در پرورش گیاه سوسن میباشد. آزمایش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول کمپوست سنبل آبی (با نسبتهای 25، 50، 75، 100 درصد حجمی) و فاکتور دوم اسید هیومیک (صفر، 250 و 500 میلی گرم در لیتر) بود. ترکیب پیت + پرلیت با نسبت حجمی 2 به 1 به عنوان بستر شاهد درنظر گرفته شد. با توجه به نتایج بدست آمده اثر کمپوست، هیومیک اسید و برهمکنش آنها بر صفات مورد بررسی معنیدار بود. بیشترین ارتفاع ساقه با 13%/26 افزایش نسبت به تیمار شاهد در کمپوست + %50 هیومیک اسید 250 میلیگرم در لیتر حاصل شد. بیشترین غنچه، برگ و طویل ترین ریشه در کمپوست + % 50 هیومیک اسید 250 و 500 ثبت شد. بیشترین تعداد سوخک با 187 درصد افزایش نسبت به تیمار شاهد در کمپوست 25% و 250+ %50 هیومیک اسید و %50 کمپوست 500 + هیومیک اسید مشاهده شد. نتیجه پژوهش حاضر نشان داد استفاده از درصدهای پایین کمپوست سنبل آبی به همراه هیومیک اسید در بهبود صفات مورفولوژیک سوسن موثر بود.

کلیدواژه ها:

بستر کشت ، پیت ماس ، گیاه زینتی ، کود آلی ، سوخک