معرفت شناسی و اخلاق شک گرایی در نسبت با صورت زندگی از منظر ویتگنشتاین کاول

از منظر کاول نسبت میان ارزش های اخلاقی و امرواقع ، از رهگذر معیارهای گرامری ویتگنشتاین، از یک طرف، عقلانیت پذیر نیستند و از طرف دیگر، این ناتوانی حل و فصل مسائل مربوط به وجود معیارهای گرامری اخلاقی، به هیچ وجه معقول نیست، ادعای دسترسی به عینیت صرف در مباحث اخلاقی هم از همین منظر، بی معناست و مفهوم نیست، چون امکان منطقی چنین موفقیتی فراهم نیست که بگوییم انسان از انجام آن ناتوان است یا تواناست. به عبارتی این امکان طبیعی که به روشی عقلانی نظیر علم و منطق به مسائل مربوط به قضاوت های اخلاقی، بپردازیم، وجود ندارد و از همین رهگذر مسائل اخلاق، عقلانیت پذیر نیستند. از منظر ویتگنشتاین کاول، معنا از درون صورت خاص زندگی و حین کاربرد بازی زبانی مربوط به آن درعمل، پدیدار می شود، یعنی در مسیروفرآیند پاسخگویی به یک درخواست اخلاقی، انسان مورد نظر ویتگنشتاین، در موقعیت های مشخص، بسته به شرایط، با منظور و قضاوت ارزشی، به آن واقعیت واکنش اخلاقی نشان می دهد، بنابراین از نظر او، ما قبل از کاربرد معنادار مفاهیم اخلاقی زبانی در عمل و حین یک کاربرد خاص، معنا نداریم.

کلیدواژه ها:

امر واقع و ارزش ، معرفت شناسی ، صورت زندگی ، معیارهای اخلاقی ، استنلی کاول