ارائه مدل ارتقاء شایستگی مدیران آموزش در صنعت هوانوردی(مورد مطالعه مرکز آموزش شرکت هواپیمایی آسمان)

یکی از عوامل اثرگذار بر جایگاه پایین ایران درحوزه هوانوردی به فقدان مدیران شایسته در مراکز آموزش هوانوردی باز می گردد. در این راستا، هدف تحقیق حاضر شناسایی و ارائه مدل ارتقاء شایستگی مدیران آموزش در صنعت هوانوردی بوده است. روش تحقیق از نوع کاربردی و اکتشافی و در دو بخش کمی و کیفی انجام شده است. جامعه آماری در بخش کیفی مدیران و خبرگان در صنعت هوانوردی بودند که با روش اشباع نظری 10 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و جامعه آماری در بخش کمی کلیه کارکنان شرکت هواپیمایی آسمان در سال 1397 بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گرداوری داده ها در بخش کیفی از مصاحبه استفاده شد و در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسط خبرگان تائید و پایایی با آلفای کرونباخ بررسی و (0,80) تایید گردید. بر این مبنا شایستگی های مدیران در سه زیر گروه فنی، ادراکی و ارتباطی با 70 گویه دسته بندی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل محتوای کیفی و معادلات ساختاری و نرم افزارهای SPSS25 –PLS استفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاداصلی 3 گانه ارتقای شایستگی مدیران (فنی، ادراکی، ارتباطی) و مولفه های مرتبط مورد تائید بوده و در مدل عملیاتی و نهایی ارائه گردید و بررسی های نظری و کیفی خبرگان نیز نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

شایستگی ، شایستگی مدیران ، مدل شایستگی ، ارتقاء ، صنعت هوانوردی.