ارزیابی دقت برخی روش های صحرایی اندازه گیری رطوبت خاک
محل انتشار: فصلنامه پژوهش آب در کشاورزی، دوره: 34، شماره: 1
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 616
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WRA-34-1_007
تاریخ نمایه سازی: 25 شهریور 1399
چکیده مقاله:
آب خاک از عوامل مهم موثر در رشد گیاه است. روشهای متفاوتی برای تعیین آب خاک وجود دارد. از آنجا که تعیین رطوبت حجمی به روش آزمایشگاهی زمانبر بوده و موجب برهمخوردگی خاک میشود، این پژوهش به منظور ارزیابی برخی روشهای صحرایی (درجا) اندازهگیری رطوبت خاک انجام شد. برای اندازهگیری رطوبت خاک از روشمقاومت الکتریکی با آرایش الکترودی ونر، روش رادار نفوذی به زمین با آنتن 700 مگاهرتز و دو حسگر (thetaml2 وsm300)، در 72 نمونه خاکهایی با بافت لوم، لومشنی، لومسیلتی، رسیسیلتی، رسیلومی و سیلتیرسیلومی در بخشهایی از حوزه آبخیز شهرکرد استفاده شد. نتایج بهدست آمده ضریب همبستگی بین رطوبت خاک و عکس مقاومت الکتریکی زمین را 85/0 نشان داد. همچنین، ضریب همبستگی بین مقادیر حاصل از روش رادار زیرسطحی، حسگر sm300و thetaml2با نتایج بهدست آمده از اندازهگیریهای آزمایشگاهی به ترتیب برابر بود با 86/0، 94/0 و 86/0 و شاخص CRM 52/0- ، 75/0- و 22/1- بدست آمد. با مقایسه مقاومت ویژه الکتریکی، رطوبت بهدست آمده از رادار نفوذی به زمین و حسگر sm300و thetaml2با رطوبت حجمی اندازه گیری شده در آزمایشگاه، مقادیر ریشه میانگین مربعات خطا بهترتیب 41/8، 4، 3/5 و 6/8 و RRMSEبهترتیب 10، 31، 29 و 26 بهدست آمد. آزمون دانکن بین رطوبتها نشان داد که اختلاف رطوبت بهدست آمده از حسگرها با رطوبت اندازه گیری شده در آزمایشگاه در سطح 5 درصد (05/0p<) معنیدار بود. بر اساس نتایج ، حسگر sm300دارای بالاترین میزان همبستگی و رادار نفوذی به زمین دارای کمترین خطا (RMSE) در بین سایر روشها بود. با توجه به مقدار RRMSEهمه حسگرها تخمین مناسبی از رطوبت خاک داشتند. بهطور کلی، برای تعیین رطوبت حجمی نیمرخ خاک در مقیاسهای مزرعه تا زیرحوضه، روش مقاومت الکتریکی، رادار زیرسطحی و حسگرهای رطوبتی به دلیل سهولت استفاده و تعیین دامنه گسترده رطوبت خاک، میتواند بهعنوان روشی اقتصادی و سریع بدون تخریب ساختمان خاک،مورد استفاده قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیرا مصری
دانشجوی دکتری گروه مهندسی آب و خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد.
شجاع قربانی دشتکی
استاد گروه مهندسی آب و خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد.
حسین شیرانی
استاد گروه مهندسی آب و خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر رفسنجان.
ابوالقاسم کامکار روحانی
دانشیار گروه مهندسی معدن، نفت و ژئوفیزیک دانشگاه صنعتی شاهرود.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :