بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف دانه تریتیکاله بر عملکرد تولیدی مرغ های بومی فارس

در این پژوهش، اثر افزودن سطوح مختلف دانه تریتیکاله در جیره مرغان بومی استان فارس، بر عملکرد تولیدی و خصوصیات تخم مرغ، در قالب یک طرح کامل تصادفی با 6 تکرار و 8 قطعه مرغ در هر تکرار، بررسی شد. سن مرغ ها 10ماه بود. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های دارای 0، 15، 30، 45، 60 و 75 درصد دانه تریتیکاله بودند. دو هفته به عنوان دوره عادت دهی و 8 هفته به عنوان دوره آزمایش در نظر گرفته شد. اثر تیمارهای آزمایشی بر مصرف غذا، وزن تخم مرغ و ضریب تبدیل، معنی دار نبود. بین تیمارهای آزمایشی، کمترین و بیشترین درصد تخم گذاری (3/47 و 8/54) به ترتیب مربوط به مرغان تغذیه شده با جیره دارای 30 درصد تریتیکاله و جیره شاهد بود. تفاوت معنی داری از نظر استحکام پوسته، واحد هاو و ارتفاع سفیده، در مرغان تغذیه شده با جیره های دارای سطوح مختلف دانه تریتیکاله، مشاهده نشد. شاخص رنگ زرده در مرغان تغذیه شده با جیره های آزمایشی، به طور معنی داری از تیمار شاهد پایین تر بود (05/0P<). شاخص رنگ زرده با افزایش درصد و مدت زمان استفاده از دانه تریتیکاله در جیره، کاهش یافت. بیشترین (9/6) و کمترین (4/3) شاخص رنگ زرده به ترتیب در تیمار شاهد و مرغان تغذیه شده با جیره دارای 75 درصد تریتیکاله به مدت 8 هفته، مشاهده شد. با توجه به نتایج، می توان استفاده از دانه تریتیکاله را، تا 75 درصد در جیره مرغان بومی فارس توصیه نمود. واژه های کلیدی: تریتیکاله، عملکرد تولیدی، خصوصیات تخم مرغ، مرغ بومی فارس.