بررسی امکان بهبود کیفیت بذر سویا از طریق محلول پاشی بور

بور یک عنصرکم مصرف غذایی مهم می باشد که کمبود آن کاهش شدیدی در عملکرد گیاهان زراعی ایجاد میکند. به منظور بررسی امکان تقویت و بهبودکیفیت بذر سویا ازطریق محلولپاشی بور این پژوهش در سال زراعی 94-1393در کرج انجام شد. آزمایش ها به صورت فاکتوریل درقالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شدند. عامل اول دو رقم سویا ساری و نکادر(ارقام رایج منطقه)، عامل دوم سه مرحله محلول پاشی درمرحلهV3 (ظهور اولین برگ سه برگچه ای) و محلول پاشی در مرحله 2R (انتهای گلدهی وشروع دانه بندی) ومحلولپاشی درV3و2R، عامل سوم چهارمقدار بور0 ، 0/5 ،1 و2 کیلوگرم درهکتار اسیدبوریک بود. بر اساس نتایج به دست آمده، اثرات اصلی رقم (A)، مرحله محلول پاشی (B) و اسید بوریک (C)، در سطح 0/01 معنی دار شد .مقایسه میانگین انجام شده نشان داد که بیشترین درصد بذرهای ترک خوره مربوط به رقم ساری بود. همچنین بر اساس نتایج، بیشترین درصد بذرهای ترک خورده در این رقم (10/36 درصد) در تیمار دوبار محلول پاشی صورت گرفت. کمترین درصد بذرهای ترک خوره مربوط به رقم نکادر یک درصد بود. نتایج برهم کنش سه گانه رقم در مرحله محلول پاشی در غلظت اسید بوریک، رقم ساری بیشترین درصد بذرهای ترک خورده (20/72 درصد) را به خود اختصاص داد. نتایج نشان داد رقم نکادر در شرایط محلول پاشی دارای بیشترین طول گیاهچه و رقم ساری در شرایط محلول پاشی دارای کمترین طول گیاهچه بود. نتایج نشان داد درصد جوانه زنی در حالت پیری زودرس برعکس حالت نرمال در رقم نکارد بیشتر از رقم ساری بود. محلول پاشی در رقم ساری تاثیر معنی داری در افزایش شاخص بنیه وزنی نداشت. نتایج نشان داد بیشترین میزان کلروفیل مربوط به تیمار محلول پاشی با اسید بوریک به مقدار دو کیلو گرم در هکتار در هر دو رقم ساری و نکادر بود.کلمات کلیدی: بور، تسریع پیری، جوانه زنی، سویا هدایت الکتریکی.