تولید واکسن (زنده) نوترکیب علیه بیماری استرپتوکوکوزیس برای ایمن کردن قزل آلای رنگین کمان (فازیک)

هدف اصلی این تحقیق بررسی امکان تولید واکسن زنده نوترکیب علیه استرپتوکوکوزیس در قزل آلای رنگین کمان و ایمن کردن ماهیان قزل آلا علیه این بیماری بوده است. بدین منظور ابتدا حدود 520 نمونه ماهی بیمار از72 مزرعه پرورش ماهی از 8 استان کشور جمع آوری شد. نمونه ها پس از کشت در محیط های اختصاصی و آزمایش های بیوشیمیایی و تعیین بعضی از گونه های استرپتوکوکوس، با استفاده از روشهای مولکولی تایید تشخیص شدند. پس از انجام این آزمایشات، مشخص شد که حدود 40% ماهیان (حدود 206 نمونه) به گونه های مختلف استرپتوکوکوس آلوده بودند. در مجموع تعداد 172 نمونه DNA از گونه های مختلف استرپتوکوکوس استخراج گردید و با توجه به نتایج بدست آمده، گونه های S.uberis، S.agalactiae ، S.dysgalacotia ، S.faecium و iniae S. شناسایی شدند.با توجه به اینکه آنزیم فسفوگلوکوموتاز به عنوان مهمترین عامل در تولید کپسول پلی ساکاریدی و بیماریزایی گونه استرپتوکوکوس اینیایی شناسایی شده است پس از جداسازی استرپتوکوکوس اینیایی، کلونینگ ژن pGM انجام گردبد. پس از تکثیر موفقیت آمیز این ژن در وکتور pTZ57R/T کلون گردید. پلاسمید نوترکیب( (PNZ8048 پس از هضم آنزیمی در وکتور بیانی pEtDuet-1 ساب کلون و به روش PCR تایید گردید. ضمنا به منظور تکثیر ژن های simA و cpsD از پرایمرهای یونیورسال pNZ8148 و اختصاصی ژن های simA و cpsD استفاده گردید. برای انجام واکنش انتقال پلاسمید به باکتری Lactococcus lactis از باکتری مهندسی شده Lactococcus lactis (NZ9000) استفاده گردید. واکسیناسیون به سه روش خوراکی، غوطه وری و تزریقی (داخل صفاقی) انجام شد که در هر سه روش و همه تیمارها میزان کارایی واکسن منتج از ژن (g2) در مقایسه با ژن (g1) بهتر بود. برای انداره گیری میزان IgM یا به عبارت دقیق تر ردیابی آنتی بادیهای ضد استرپتوکوکوس اینیایی از روش ELISA استفاده شد. نتایج نشان داد در هر سه روش و در همه تیمارها (همه دوزها و هر دو ژن g1 و (g2میزان IgM در مقایسه با شاهد دارای اختلاف معنی دار (05/0p<) بوده است. نتایج رویارویی ماهیان واکسینه شده با باکتری استرپتوکوکوس اینیایی نشان داد که در صد بقا نسبی ماهیان در همه تیمارها بجز تیمار3 (63/42 درصد) بالای 50 درصد و برای گروه کنترل نیز 43/21 درصد بوده است. بیشترین درصد بقا نسبی ماهیان مربوط به تیمار 11 (25/61 درصد) بود و آنالیز آماری حاکی از اختلاف معنی دار بین درصد بقا نسبی ماهیان واکسینه شده با گروه کنترل می باشد (05/0p<). کلمات کلیدی: واکسن نوترکیب، قزل آلای رنگین، استرپتوکوکوزیس، فسفوگلوکوموتاز