مطالعه فونستیک سن های خانواده ‭Anthocoridae ‬با تاکید بر پراکنش جغرافیایی آن ها در ایران

شناخت صحیح گونه های مفید با بهره گیری از تکنیک های؟ و مرفولوژیک همراه با آگاهی از زیستخوان اکولوژیک آنها می تواند نقش موثری در کاربرد این عوامل در کنترل آفات کلیدی، ایفا کند. در این تحقیق نمونه برداری از سنک های خانواده ‭Anthocoridae ‬در ‮‭23‬ اقلیم کشور انجام و شناسایی به دو روش مرفولوژیک و ملکولی با استفاده از ژن میتوکندریایی سیتوکروم اکسیداز تحت واحد یک ‭(COI) ‬منجر به معرفی‮‭20‬ گونه از چهار جنس ‭Orius‬، ‭Anthocoris‬، ‭ Xylocoris‬و ‭Dufouriellus ‬شد. گونه ی‮‭1972 , Orius (Dimorphella) maxidentex Ghauri ‬برای اولین بار از ایران گزارش میشود. قطعه ‭COI ‬بخوبی قادر به شناسایی دقیق سنکهای این خانواده شد. در بررسی مدل پراکنش ‮‭9000‬ نمونه از ‮‭384‬ منطقه با استفاده از نرم افزار مکسنت تجزیه و تحلیل نهایی شد. اقلیمی با رژیم رطوبتی نیمه خشک، زمستان خنک و تابستان گرم، بیشترین درصد (%‮‭47/05‬) گونه های تحت مطالعه را در خود جای داد. قسمت های شمالی و جنوب غرب بهترین زیستگاه و در عوض قسمت هایی از شمال غرب، غرب، جنوب و شمال شرق احتمال حضور نسبتا کمتری را نشان داد. قسمت هایی از مرکز، شرق و جنوب شرقی نیز به عنوان زیستگاه های نامناسب برای حضور این شکارگرها معرفی شدند. سنک های جنس ‭Orius ‬و ‭Anthocoris ‬به ترتیب در ‮‭11‬ و 9 اقلیم حضور داشتند. نتایج حاصل می تواند در انتقال این دشمنان طبیعی به مناطق جدید گسترش آفات کلیدی میزبان آنها نقش موثری ایفا کند. واژههای کلیدی‭: Anthocoridae‬، بارکدگزاری دی ان ای، سیتوکروم اکسیداز یک، مدل پراکنش