استفاده از سازو کار توسعه پاک جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در صنعت سیمان تهران

هدف پروتکل کیوتو کاهش تولید گازهای گلخانه ای است. این موضوع باعث گرم شدن کره زمین تا سال 2050 می شود اما این گازها اثرات مخرب دیگری نظیر تهدید جان انسانها، بروز توفان های سهمگین سال و جاری شدن سیل را به دنبال دارند. تحقیقات 1000 دانشمند طی 4 سال در رابطه با تغییر اقلیم، نشان دهنده کاهش لایه ازن، بالا آمدن سطح آب دریاها، کاهش پوشش جنگلی و از بین رفتن گونه های گیاهی و جانوری است. در صورت ادامه وضعیت موجود، خطر غیر قابل سکونت شدن بخش بزرگی از کره زمین وجود خواهد داشت بدین منظور از آنجا که بیشترین مصرف برق در بخش آسیاب مواد صورت می پذیرد، با توجه به نوع تکنولوژی های مربوطه، کارخانه سیمان تهران با طول عمرهای متفاوت و نوع فرآیند مورد سنجش قرار گرفت. ضرایب انتشار گازهای گلخانه ای در این صنعت نشان می دهدکه استفاده از آسیاب های گلوله ای موجب هدرروی انرژی به میزان دو برابرنسبت به آسیابهای غلطکی است. همچنین با بکار گیری نرم افزار پروفرم فن آوری آسیابهای لوله ای و غلطکی از لحاظ تولید انتشار گازهای گلخانه ای و مصرف انرژی مورد آنالیزهای اقتصادی قرار گرفت و درمجموع نه سناریو با متغیرهای قیمت برق و قیمت فروش کربن تنظیم شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که در صورت حذف یارانه ها و هدفمندسازی آن، بهره گیری از منابع مالی مکانیسم توسعه پاک اشتباه بوده و دولت می تواند با سرمایه گذاری 9/1 میلیون دلاری جهت بکارگیری آسیاب های غلطکی، گازهای گلخانه ای را تا حد42 هزار تن در سال کاهش دهد. به عبارت دیگر برای حذف هرتن گاز گلخانه ای حدود 18 دلار سرمایه گذاری نیاز است. در صورت تحقق این امر دولت می تواند نسبت به آزاد سازی کربن خود اقدام و آن را به مبلغ 35 دلار به ازای تن در بازار آزاد به فروش برساند. مدت زمان بازگشت سرمایه حدود دو سال برآورد شده است که کاملاً حاکی از اقتصادی بودن نوع فعالیت است.نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که بهترین استراتژی برای صنعت سیمان کشور بکارگیری اقدامات بهینه سازی است.

کلیدواژه ها:

سیمان ، گرمایش جهانی ، اقتصاد ، کربن ، محیط زیست