بررسی سازگاری لاین های خالص دیررس سویا

به منظور بررسی سازگاری لاین های خالص سویا در اقلیم گرم و مرطوب شمال، این پروژه به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با ‮‭18‬ لاین با دو شاهد ساری و کتول (جمعا ‮‭20‬ لاین و رقم) و سه تکرار در سه منطقه گرگان، ساری و مغان در دو سال ‮‭1390‬ و ‮‭1391‬ انجام شد. کاشت آزمایش در گرگان در تاریخ ‮‭24‬ خرداد، در ساری در تاریخ ‮‭22‬ خرداد و در مغان در تاریخ ‮‭25‬ خرداد انجام شد. تجزیه مرکب داده های عملکرد دانه مربوط به سه منطقه نشان دادکه اثر سال و ژنوتیپ بر عملکرد دانه از نظر آماری در سطح یک درصد معنی دار شد. به طور کلی، عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه در سال دوم آزمایش به طور معنی داری بیشتر از سال اول بود. میانگین عملکرد دانه در سال اول و دوم به ترتیب برابر ‮‭1550‬ و ‮‭2472‬ کیلوگرم در هکتار بود. میانگین عملکرد دانه ژنوتیپ های مورد مطالعه در منطقه گرگان، ساری و مغان به ترتیب برابر ،‮‭2022 1973‬ و ‮‭2037‬ کیلوگرم در هکتار بود. بیشترین عملکرد دانه مربوط به رقم ساری با ‮‭2224‬ کیلوگرم در هکتار و میانگین عملکرد دانه رقم کتول ‮‭2052‬ کیلوگرم در هکتار بود که از نظر آماری اختلافی با رقم ساری نداشت. لاین های ‭DPX ‬ا 1‭) Fora) ‬با ‮‭2204‬ کیلوگرم در هکتار، ‭DPX ‬ا 5‭) Sepideh) ‬با ‮‭2182‬ کیلوگرم در هکتار، ‭DPX ‬ا ‮‭10‬‭) K‬‮‭778‬) با ‮‭2141‬ کیلوگرم در هکتار و ‭Williams ‬ا 1‭) Crawford) ‬با ‮‭2107‬ کیلوگرم در هکتار نسبت به لاین های دیگر مورد مطالعه عملکرد دانه بیشتری داشته و با ارقام سحر و کتول در یک گروه آماری قرار گرفتند. واژه های کلیدی: سویا، سازگاری ، ژنوتیپ، عملکرد دانه، گرم و مرطوب.