رابطه باورهای هوشی، عزت نفس وانگیزه پیشرفت با توانایی کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران

این پژوهش به منظور بررسی رابطه باورهای هوشی، عزت نفس وانگیزه پیشرفت با توانایی کارآفرینی در دانشجویان دانشگاه پیام نور استان تهران طراحی و اجرا شده است. روش پژوهش در مطالعه حاضر توصیفی و از نوع پیمایشی – همبستگی می باشد. جامعه آماری، کلیه دانشجویان پسر و دختر دانشگاه پیام نور استان تهران می باشد. نمونه اصلی این تحقیق شامل 848 دانشجوی دختر و پسردر مراکز موجود در استان تهران می باشد، که شامل 450 نفر دانشجوی دختر و 398 نفر دانشجوی پسر می باشد. هر دو نمونه با روش تصادفی- طبقه ای انتخاب شدند ابزارهای پژوهش عبارتند از: یک پرسشنامه 75 سوالی برای سنجش توانایی کارآفرینی، یک پرسشنامه 14 سوالی برای سنجش باورهای هوشی و یک پرسشنامه 58 سوالی برای سنجش عزت نفس و یک پرسشنامه 29 سوالی برای سنجش انگیزه پیشرفت. به منظور تحلیل داده های بدست آمده علاوه بر روشهای توصیفی میانگین و انحراف معیار متغیرها و نیز رسم نمودارهای لازم، از ضریب همبستگی اسپیرمن و روش رگرسیون با ورود مکرر برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. با توجه به نتایج بدست آمده همبستگی بین باورهای هوشی، عزت نفس و انگیزه پیشرفت با توانایی کارآفرینی برای کل آزمون فرضیه ها استفاده شد. با توجه به نتایج بدست آمده همبستگی بین باورهای هوشی، عزت نفس و انگیزه پیشرفت با توانایی کارآفرینی برای کل آزمودنیها در سطح مورد نظر معنی دار بود، و برای آزمودنیهای دختر و پسر نیز همبستگی بین متغیرهای پیش بین و ملاک معنی دار بود. نتایج تحلیل های رگرسیون انجام گرفته در مورد پیش بینی توانایی کارافرینی از روی باورهای هوشی، عزت نفس و انگیزه پیشرفت نشان می دهد که برای کل آزمودنیها و همچنین آزمودنیهای دختر و پسر در سطح 01/0 معنی دار بودند و در تحلیل رگرسیون، باورهای هوشی از لحاظ پیش بینی توانایی کارآفرینی از دیگر متغیرها قویتر بود. این یافته ها با یافته های تحقیقات انجام شده در داخل و خارج هماهنگ هستند.

کلیدواژه ها:

باورهای هوشی ، عزت نفس ، انگیزه پیشرفت ، کارآفرینی