بررسی سازگاری ژنوتیپ های گلرنگ با میزان روغن بالا در شرایط دیم سرد و معتدل سرد

پایین بودن میزان روغن دانه گلرنگ نسبت به اکثر دانه های روغنی سبب شده است که علی رغم کیفیت بالای روغن آن، صنعت استقبال زیادی از این گیاه نکند. در این بررسی تعداد 14 ژنوتیپ گلرنگ دارای میزان روغن بالا که از درون ژنوتیپ های پیشرفته پر روغن گلرنگ سال قبل گزینش شده اند به همراه دو رقم شاهد سینا وفرامان (جمعا 16 ژنوتیپ) در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سه ایستگاه تحقیقاتی سرارود، مراغه و قاملو طی دو سال مورد بررسی قرار گرفتند. هر کرت شامل چهار ردیف به طول چهار متر با فاصله ردیف های 30 سانتیمتر بود. در طول دوران رشد و نمو علاوه بر مراقبتهای معمول زراعی نظیر وجین علفهای هرز و مبارزه با آفات از برخی صفات زراعی یادداشت برداری صورت گرفت. نتایج نشان داد که در تمامی مناطق و سال های مورد بررسی لاین 13 بیشترین میزان روغن دانه را داشت. این لاین از نظر عملکرد دانه نیز بعد از LRV51/5 (5/713 کیلوگرم در هکتار) دارای بیشترین میانگین عملکرد دانه بود (0/599 کیلوگرم در هکتار). ژنوتیپ 13 بیشترین پایداری را برای عملکرد دانه و میزان روغن دانه در بین تمامی ژنوتیپ های تحت بررسی داشت. این ژنوتیپ شایستگی گزینش و معرفی به عنوان رقم جدید را دارد. واژه های کلیدی: گلرنگ، میزان روغن دانه، شرایط دیم