بررسی اثر کاشت بسیار متراکم و فواصل مختلف جوی و پشته بر عملکرد و زودرسی ‭((Gossypium hirsutum‬

یکی از روش های افزایش عملکرد و زودرسی در زراعت پنبه کاشت متراکم این گیاه می باشد. روش دستپاش بذر به همراه ایجاد جوی و پشته از جمله روش های سنتی و کاربردی برای زراعت در تراکم های بالا می باشد که اجرای کار را تسهیل و هزینه بذر کاری را می کاهد. بنابراین بررسی این روش کاشت برای افزایش تراکم در زراعت پنبه و اثر آن بر عملکرد ضروری بود. بدین لحاظ یک طرح بلوک های کامل تصادفی با 6 تیمار طی دو سال ‮‭1389‬ و ‮‭1390‬ در نظر گرفته شد و در تمام پلات ها به جز شاهد ‮‭20‬*‮‭80‬ میزان بذر ثابت و ‮‭25‬ کیلو گرم در هکتار دستپاش گردید و سپس کرتها بر اساس تیمار مربوطه فاروکشی شد. در این حالت تیمارها شامل فاصله فاروها ( ‮‭40‬ ، ‮‭60‬ ، ‮‭50‬ ، ‮‭70‬ ، ‮‭80‬ ، سانتیمتر و شاهد ‮‭20‬*‮‭80‬) در نظر گرفته شدند. محل آزمایش ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم آباد استان گلستان، منطقه ورامین و ایستگاه تحقیقات کشاورزی بایع کلا مازندران بود. کاشت در منطقه گرگان پس از گندم اجرا شد ولیکن در دو منطقه دیگر به صورت معمول صورت پذیرفت. برای استان گلستان این مطالعه در سال اول بررسی نشان داد که تغییر در ایجاد فاروها در کرت های مورد بررسی اثری بر عملکرد وش نداشت . در سال دوم تغییر در ایجاد فارو بر عملکرد وش موثر و بهترین عملکرد از تیمارهای ،‮‭60 40‬ و ‮‭70‬ سانتیمتری به دست آمد و دو تیمار ‮‭80‬ سانتیمتری شاهد و دست پاش در حداقل مقدار واقع گردیدند. این مطالعه در منطقه ورامین نشان داد که تغییر در ایجاد فارو در کرت ها بر عملکرد وش نسبت به تیمار شاهد موثر و بهترین عملکرد از تیمارهای ‮‭90‬ سانتیمتری به دست آمد و تیمار ‮‭50‬ سانتیمتری حداقل مقدار عملکرد را تولید نمود. این بررسی برای منطقه مازندران نشان داد که عملکرد تیمار ‮‭60‬ سانتیمتر در حداکثر قرار گرفت ولیکن بین این تیمار و تیمار شاهد و ‮‭50‬ سانتیمتری اختلافی مشاهده نگردید. واژه های کلیدی : دستپاش ، پنبه ، عملکرد