بررسی حد بهره برداری مجاز گونه های مهم مرتعی در مراتع نمونه پنج منطقه رویشی ایران (اصفهان- موته)
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1093579
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 264
تعداد صفحات: 124
سال انتشار: 1390
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
یکی از ابزارهای اصلی که می تواند به مدیریت چرا و استفاده مطلوب از آن کمک نماید، در نظر گرفتن حدبهره برداری مجاز از گیاهان مرتعی و ارزیابی میزان بهره برداری از مرتع در پایان فصل چرا است. برای اجرای مدیریت بهینه در مرتع لازم است، مشخص شود در پایان فصل چرا چه مقدار علوفه بوسیله دام مورد استفاده قرار میصگیرد. برای نیل به پایداری و تداوم تولید در مراتع استپی، مطالعه اثر شدتهای مختلف برداشت بر حد بهرهصبرداری، تولید علوفه و بنیه و شادابی 4 گونه مرتعیStipa arabica ، Artemisia sieberi ، Stachys inflataو Noaea mucronata از سال 1387 تا 1389 در سایت سه اصفهان انجام شد. سایت سه در 65 کیلومتری شمال اصفهان در ارتفاع 1988 متر از سطح دریا واقع شده است گونهصهای اصلی منطقه را گونهصهای شاخص اقلیم رویشی استپی تشکیل میصدهند. تیمارهای آزمایشی در هر بلوک شامل چهار شدت برداشت 25 ، 50 و 75 درصد و شاهد (بدون برداشت) بودند. در هر تیمار 10 پایه از گونه بعنوان تکرار مورد نظر قرار گرفته که بر روی هریک متغیرهای وابسته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل با آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با ده تکرار و به مدت سه سال در سایت سه اصفهان در نرم افزار SAS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد میزان شدت برداشت گونهصهایStipa arabica ، Artemisia sieberi در سالصهای مختلف در سطح 1 درصد معنی دار شد.به این صورت که در شدت چرای شاهد بالاترین میزان تولید و در شدت برداشت 75 درصد پایینصترین میزان مشاهده گردید. همچنین اثر سال بر تولید کل و نیز شادابی در گونهصهای Stipa arabica ، Noaea mucronata، Artemisia sieberi و Stachys inflata در سطح 1درصد معنیصدار بوده است. به نحوی که در تمام گونهصها در سال 1387 پایینصترین و در سال 1389 بالاترین میزان تولید و شادابی مشاهده میصشود. همچنین نتایج نشان می دهد گونه Noaea mucronata نسبت به کاهش بارش و وقوع خشکسالی در مقایسه با سایر گونه ها حساس تر می باشد تعداد مرگ و میر این گونه پس از وقوع خشکسالی 1387 حدود 70 درصد شمارش شد. 30 درصد باقی مانده نیز نتوانستند بیش از یک سال بعد از خشکسالی زنده بمانند. در صورتی که گونه های دیگر طی مدت اجرای طرح هیچ مرگ ومیری مشاهده نشد. با توجه به دادهصهای طرح، میزان درصد برداشت برای گونهصهای Stipa arabica ، Artemisia sieberi Noaea mucronata، وStachys inflata در این منطقه، به ترتیب به میزان 50،50 ، 50 و 25 درصد پیشنهاد میصگردد تا سلامتی و شادابی این گونهصها نیز در طول سالهای مختلف با بارش متفاوت حفظ شود. میزان برداشت مجاز ذکر شده میصتواند تا 20 درصد با توجه به ریزش های جوی که مهمترین عامل در تولید و شادابی گونه ها می باشد تغییر کند مواردی دیگر که می تواند در تغییر ضریب برداشت موثر باشد می توان به وضعیت و گرایش مرتع، ، شیب، پایداری خاک و هدف مرتعدار اشاره نمود. واژه های کلیدی: شدت بهره برداری، بنیه و شادابی گیاه، تولید،سایت سه اصفهان.