تبیین ضرورت نظارت بر حاکم مسلمین در عصر غیبت از نگاه شیعیان

نظارت و یا عدم نظارت بر حاکم اسلامی و کیفیت و حدود و ثغور آن یکی از مباحث مطرح شده در اندیشه سیاسی مسلمانان از دیرباز تا کنون بوده است، این مقاله قصد آن دارد که نشان دهد اصل نظارت، فارغ از حدود و ثغور و کیفیت آن در اندیشه تشیع یکی از وظایف مسلمانان نسبت به حاکم خویش در عصر غیبت امام معصوم (ع) است که ترک آن تبعات فردی و اجتماعی به همراه خواهد داشت همچنین در انتها به ضرورت تحمل نظرات انتقادی در جامعه اسلامی ولو انتقادات اشتباه جهت جلوگیری از انسداد نظارت اشاره شده است در این متن اشاره اصلی بر اصل نظارت و بیان برخی راهکارهای عملیاتی آن در شریعت پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

نظارت ، جامعه مسلمانان در عصر غیبت ، نظارت