بررسی تغییرات مکانی هدایت هیدرولیکی با استفاده از روش های کریجینگ و IDW (مطالعه موردی قسمتی از دشت شاوور استان خوزستان)

خصوصیات خاک از نقطه ای به نقطه دیگر تغییر می کند. شناخت این تغییرات جهت برنامه ریزی دقیق، مدیریت مزرعه،تعیین تناسب اراضی برای کشت و یا تعیین میزان آب لازم جهت آبشویی، تعیین الگوی کشت و پیش بینی عملکرد امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. اغلب تخمین پارامترهای طرحهای آب وخاک با استفاده از روشهای ساده برآورد نقطه ای و یا با استفاده از روابط همبستگی انجام می شود. در روشهای کلاسیک به دلیل در نظر نگرفتن پراکنش نقاط و فاصله مکانی و یا زمانی آنها، امکان دستیابی به دقت مطلوب ، همیشه امکانپذیر نمی باشد. به نظر می رسد که تکنیک زمین آمار بتواند در این ز مینه موثر باشد. از مهم ترین این روش ها می توان به روش های تیسنTIN ،IDWکریجینگ و کوکریجینگ اشاره نمود. در این مقاله کاربرد دو روش زمین آماری (کریجینگ و IDW در برآورد هدایت هیدرولیکی قسمتی از دشت شاوور در استان خوزستان مورد بررسی قرار گرفته است. جمع بندی نتایج بدست آمده از تجزیه نیم تغییرنما و ارزیابی روشها در این تحقیق نشان داد نیم تغییر نمای ضر یب آبگذری خاک منطقه عموما از مدل خطی تبعیت می کند و بطور کلی نتایج حاصل از آنالیز نیم تغییرنمای ضریب آبگذری، همبستگی مکانی خوبی را برای ضریب آبگذری در منطقه مورد مطالعه نشان نداد.

کلیدواژه ها:

هدایت هیدرولیکی ، زمین آمار ، کریجینگIDW دشت شاوور