بررسی نقش شاخص های اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی در توسعه شهری با تاکید بر برنامه ریزی شهری

در عصر حاضر، رشد و پیشرفت سریع تکنولوژی باعث گسترش شهرها و افزایش پدیده شهرنشینی شده است. افزایش جمعیت شهری مشکلات بسیار زیادی را برای شهرها پدید آورده است. از جمله این مشکلات میتوان به تخریب محیط زیست شهری، عدم دسترسی مناسب شهروندان به خدمات شهری، وجود کاربریهای شهری ناسازگار با سایر کاربریها و... اشاره کرد. این رشدوتوسعه که تاکنون نیزادامه داشته،آثارزیانباری رابرمحیط زیست وارد ساخته است، در نتیجه لزوم توجه به برنامه ریزی و مدیریت شهری، مطرح شد. به طوری که الگوهای نوین برنامه ریزی شهری، جنبه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و مدیریتی را مرور و راهبرد توسعه شهری را در جهت کاهش مشکلات و بحرانهای ایجاد شده، مطرح میکند. در این ارتباط، با توجه به فقدان مطالعه ای مناسب از میزان پایداری توسعه شهر اهواز، پژوهش حاضر به بررسی نقش شاخصهای اقتصادی اجتماعی و زیست محیطی در توسعه شهری با تاکید بر برنامهریزی شهری میپردازد. جهت سنجش میزان توسعه و آزمون فرضیه نیز ابتدا مفهوم توسعه شهری در سه بعد و 33 شاخص تعریف گردید. داده های مورد نیاز نیز در دو سطح شهر اهواز وسایر نقاط شهری کشور ایران از طریق روش کتابخانه ای گردآوری و تحلیل شد. نتایج پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از روش آزمون علامت نشان داد که بین شهر اهواز و نقاط شهری کشور از نظر شاخصهای اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی تفاوتی وجود ندارد. همچنین با در نظر گرفتن کل شاخص-ها، ضمن وجود تفاوت معنادار، وضعیت شهر اهواز در کل بهتر از متوسط کشور است.

کلیدواژه ها:

شاخص اقتصادی ، شاخص اجتماعی ، شاخص زیست محیطی ، توسعه شهری ، برنامه ریزی شهری