ارزیابی مقاوهت و دوام بتن های حاوی میکروسیلیس ژل شده و دوده میکروسیلیس

مطالعات زیادی برای تأثیر میکروسیلیس بر مقاومت و دوام بتن صورت گرفته اما جنبه ای که زیاد به آن توجه نشده این است که آیا تمام انواع میکروسیلیس به یک صورت بر بتن تأثیر می گذارند یا نحوه اثرگذاری آنها متفاوت است. بدین منظور در این تحقیق سعی شده که با مقایسه مقاومت بتن معمولی، بتن حاوی میکروسیلیس ژل شده و بتن حاوی دوده میکروسیلیس در شرایط آزمایشگاهی، به این جنبه مبهم از تحقیقات میکروسیلیس پاسخ داده شود. طرح اختلاط اولیه این تحقیق براساس روش طرح ملی اختلاط بتن انجام گرفت. سپس نسبت های این روش با روش طرح اختلاط پیشنهادی لوکورا و آئین نامه اروپایی EFNARC برای مخلوط های حاوی افزودنی مقایسه گردید و محدودیت های لازم جهت برآورده کردن آنها کنترل شد. برای بررسی اثر افزودنی ها تعدادی طرح مخلوط آزمایشی ساخته شد و پس از ساخت نمونه های مختلف به روش سعی و خطا، سرانجام سه طرح مختلف که پاسخگوی نیازهای تحقیق باشد. انتخاب گردید. پس از ساخت نمونه های بتن و عمل آوری، آزمایشهای مربوط به بتن تازه (آزمایش اسلامپ، آزمایش قیف V، آزمایش جعبه L شکل و آزمایش حلقه J شکل) و آزمایش های مربوط به بتن سخت شده (آزمایش مقاومت فشاری و آزمایش جذب حجمی بتن) انجام گرفت. نتایج نشان داد که اولاً بتن حاوی میکروسیلیس ژل شده و دوده میکروسیلیس به شکل چشمگیری مقاومت بتن را افزایش داده و سبب جذب کمتر آب می شوند. همچنین نتایج نشان داد که این دو نوع ماده میکروسیلیسی تأثیر تقریباً مشابهی بر بهبود خواص بتن دارند. اما خواص بتن در اثر افزودن میکروسیلیس ژل شده بهبود بهتری را (به میزان کم) نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

مقاومت بتن ، میکروسیلیس ژل شده ، دوده میکروسیلیس