نقد کتاب فلسفۀ علوم اجتماعی؛ به‌سوی پراگماتیسم

پاتریک برت بر این باور است که پراگماتیسم با وجود ظرفیت‌های فراوانی که در گسترۀ فلسفۀ علوم اجتماعی دارد، هنوز جایگاه شایستۀ خود را نیافته است؛ زیرا فیلسوفان علوم اجتماعی آن گونه که باید، به آن توجه نکرده‌اند. او معتقد است می‌توان به‌خوبی از پراگماتیسم در این عرصه بهره برد و به کمک آن، افق‌های تازه‌ای پیش روی علوم اجتماعی گشود. او در کتاب فلسفۀ علوم اجتماعی؛ به‌سوی پراگماتیسم، مبتنی‌ بر نقدهایی که به علوم اجتماعی و فلسفۀ علوم اجتماعی موجود وارد می‌کند، مدعی است یکی از دو هدف اصلی‌اش در این کتاب، بسط رهیافت جدیدی در فلسفۀ علوم اجتماعی به‌کمک پراگماتیسم است. هدف این مقاله بررسی این ادعای اوست؛ اما پیش از نقد محتوایی این اثر، نگاهی گذرا به همۀ فصل‌های کتاب و نقد ساختار و متن ترجمۀ فارسی کتاب ضروری بود. در آخرین گام و در نقد محتوایی و بررسی دقیق مدعای نویسنده به این نتیجه رسید که دستاورد کتاب، فاصلۀ معناداری با ادعای نویسنده دارد و گفته‌های او با آنچه هرمنوتیک‌ها، تفسیرگرایان، ابزارگرایان و پیروان مکتب انتقادی گفته‌اند، تفاوت چندانی ندارد و حرف چندان تازه‌ای به آن‌ها نیفزوده و راه جدیدی پیش پای علوم اجتماعی نگشوده است.

کلیدواژه ها:

فلسفۀ علوم اجتماعی ، هستی‌شناسی ، شناخت‌شناسی ، پراگماتیسم ، نقد ویرایشی ، نقد ساختاری ، نقد محتوایی