مقایسه اثربخشی ذهن‌آگاهی و درمان شناختی رفتاری بر قندخون و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابت نوع دو

مقدمه: بیماران مبتلا به دیابت در کنترل متابولیک دچار مشکل اساسی هستند؛ این پژوهش با هدف تعیین و مقایسه اثربخشی ذهن­آگاهی و درمان شناختی رفتاری بر کنترل متابولیک (هموگلوبین گلیکوزیله و قندخون) بیماران دیابت نوع دو انجام شد. روش­ کار: روش پژوهش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری دو ماهه بود. ۴۵ نفر نمونه پژوهشی از جامعه افراد مبتلا به دیابت نوع دو در انجمن دیابت شهرستان تهران در سال ۱۳۹۸ به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. یافته­های مورد نیاز با استفاده از آزمایش پزشکی در سه نوبت پیش­آزمون، پس­آزمون و آزمون پیگیری مورد جمع­آوری قرار گرفت و با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه­گیری مکرر نشان داد که مداخله­های ذهن­آگاهی و شناختی-رفتاری بر کاهش قندخون و هموگلوبین گلیکوزیله بیماران دیابتی اثربخش است (۰۰۱/۰ p<). آزمون بن فرونی نشان داد که تاثیر ذهن­آگاهی بطور معنی­داری بیشتر از روش شنا-تی-رفتاری بود (۰۰۱/۰ p<). نتیجه ­گیری: با وجود تاثیر روش شناختی-رفتاری بر کنترل متابولیک بیماران دیابتی، پیشنهاد می­شود به منظور کنترل بهتر از مداخله مبتنی بر ذهن­آگاهی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

ذهن‌آگاهی ، شناختی-رفتاری ، قندخون ، هموگلوبین گلیکوزیله ، دیابت