اثر سنجی دستگاه اصلاحی و تمرینی کمربند شانه ای

مقدمه: ناهنجاری های کمربند شانه علاوه بر درد و محدودیت حرکتی موجب اختلال در عملکرد شانه، گردن و پشت می شود که این امر عملکرد کمربند شانه و کلیه فعالیت های اندام فوقانی را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از این تحقیق اثر‌سنجی دستگاه اصلاحی و تمرینی کمربند‌شانه‌ای روی سربازان وظیفه است. روش کار: دستگاه موردنظر با نرم‌افزار اتوکد طراحی شد و سپس بر اساس طرح سه‌بعدی نرم‌افزار اتوکد ساخته شد. به‌منظور اثر‌سنجی این دستگاه، تعداد 36 سرباز مبتلابه سندرم ‌متقاطع‌ فوقانی و شانه ‌نابرابر به‌صورت هدفمند از بین سربازان یکی از یگان های نظامی انتخاب شدند. سپس به‌صورت تصادفی به سه گروه تجربی‌1 (تمرین با دستگاه)، گروه تجربی‌2 (تمرینات منتخب) و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تجربی‌1 و 2 به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه در تمرینات شرکت کردند درحالی‌که افراد گروه کنترل به فعالیت‌های روزانه و عادی خود ادامه دادند. تمرینات اصلاحی گروه تجربی‌1 شامل چهار حرکت اصلاحی با دستگاه و گروه تجربی‌2 تمرینات منتخب اصلاحی شامل چهار حرکت با استفاده از باند‌کشی بود. از خط‌کش منعطف برای اندازه‌گیری زاویه کیفوز‌ آزمودنی‌ها، عکس‌برداری با دوربین برای اندازه‌گیری شانه‌به‌جلو و سر‌به‌جلو آزمودنی‌ها و از زاویه‌سنج جهت اندازه‌گیری شانه‌نابرابر آزمودنی‌ها استفاده و میانگین آن در پیش‌آزمون و پس‌آزمون محاسبه ‌شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی ( t وابسته، t مستقل) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اختلاف پس‌آزمون و پیش‌آزمون گروه تجربی 1 و 2 در ناهنجاری‌های سر‌به‌جلو، شانه‌به‌جلو، شانه‌نابرابر و کیفوز معنی‌دار بوده است (05/0>p).   نتیجه گیری: از یافته های این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که دستگاه اصلاحی کمربند‌شانه‌ای، در اصلاح ناهنجاری‌های کمربند‌شانه‌ای (سر‌به‌جلو، شانه‌به‌جلو، شانه‌نابرابر و گرد‌پشتی) مؤثر است.

کلیدواژه ها:

correctional device ، corrective exercises ، shoulder girdle ، functional deformity ، دستگاه اصلاحی ، تمرینات اصلاحی ، کمربند‌شانه‌ای ، ناهنجاری وضعیتی