بررسی و مقایسه سبک های فراغتی بانوان مناطق ۱ و ۱۵ شهر تهران

یکی از شاخصه های مهم رفاه اجتماعی، اوقات فراغت و چگونگی گذران آن است. فراغت، مفهوم بسیار پیچیده ای است که در متن زندگی افراد وجود دارد. این پدیده باید در بستر اجتماعی و فرهنگی خاص آن جامعه و طبقات مختلف شهری تعریف شود و نمیتوان برای بررسی و تجویز راهکارهای مربوط به آن از نسخه واحدی استفاده کرد. مناسبات اجتماعی افراد جامعه ایران به ویژه جوانان تغییریافته و به اصطلاح مدرن شده است؛ به تبع این تغییر، مسیله ای به عنوان گذران اوقات فراغت برای این نسل مطرح میشود. نحوه گذران اوقات فراغت به مثابه سویه ای پر رنگ از سبک زندگی در بین گروه های مختلف اجتماعی متفاوت است. هدف از انجام این تحقیق سنجش گرایش های فراغتی بانوان در سطح مناطق ۱ و ۱۵ و تبیین تفاوت های سبک های فراغتی در این دو گروه است. این تحقیق با استفاده از روش پیمایش و با نمونه ۴۰۰ نفری از بانوان ۱۵ سال به بالا مناطق ۱۵ و ۱ شهر تهران انجام شده است. نمونه های این تحقیق با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. بررسی و مقایسه ابعاد مختلف اوقات فراغت نشان می دهد بین فعالیت های فراغتی در جهت «تعالی دینی و معنوی»، «ارتباطات و همیاری اجتماعی» و «ورزش و آمادگی جسمی» بین شهروندان مناطق ۱ و ۱۵ تفاوت معنی داری مشاهده می شود. به گونه ای که شهروندان منطقه ۱ در شاخص های ذکر شده از منطقه ۱۵ بالاتر ارزیابی کردهاند. همچنین بین شاخص های فعالیت های هدفمندی و فعالیت ها در جهت پیوند خانوادگی در بین شهروندان مناطق یاد شده تفاوت معنی داری مشاهده نشده است.

کلیدواژه ها:

اوقات فراغت ، سبک زندگی ، مهارت های آموزشی ، تعالی دینی و معنوی ، رشد و پرورش و ارتباطات و همیاری اجتماعی