مقایسه اختلال کارکرد جنسی در زنان مبتلا به سرطان پستان و زنان عادی در شهر بوشهر

مقدمه: پایین‌تر بودن میانگین سنی سرطان پستان در زنان ایرانی از یک سو و افزایش بقای این گروه از سوی دیگر نشان‌دهنده ضرورت پرداختن به جنبه‌های مختلف سلامت و کیفیت زندگی آنان از جمله کیفیت زندگی جنسی آنان می‌باشد. اولین قدم برای توجه به این مهم آگاهی از وسعت این مشکل در مقایسه با زنان سالم می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اختلال کارکرد جنسی در زنان زنان مبتلا به سرطان پستان و زنان عادی انجام گردیده ‌است. روش بررسی: مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی در سال 1398 در شهر بوشهر انجام‌ شد. 46 زن متأهل مبتلا به سرطان پستان به روش تمام‌شماری که حداقل 3 ماه از آخرین دوره شیمی‌درمانی آن‌ها گذشته ‌بود و 100 زن سالم متأهل به صورت آسان وارد پژوهش شدند. جمع‌آوری داده‌ها شامل فرم مشخصات دموگرافیک و ایندکس کارکرد جنسی زنان بود. از آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیلی تی‌مستقل، مجذورکا و رگرسیون لوجستیک برای تحلیل استفاده‌ شد. یافته‏ ها: یافته‌های این پژوهش نشان ‌داد شانس اختلال در حیطه‌های مختلف کارکرد جنسی شامل تمایل جنسی (002/0=P، 145/7=OR)، انگیزش جنسی (006/0=P، 898/3=OR)،  مرطوب ماندن ناحیه تناسلی حین نزدیکی (001/0>P، 88/4=OR)، ارگاسم (018/0=P، 937/2=OR) و رضایت از رابطه جنسی (001/0>P، 287/5=OR)، در زنان مبتلا به سرطان پستان بیشتر از زنان سالم شرکت‌کننده در پژوهش می‌باشد. همچنین شانس اختلال کارکرد جنسی کل در مبتلایان به سرطان پستان بیش از زنان سالم بود (001/0>P، 492/11=OR). دو گروه از لحاظ درد هنگام نزدیکی اختلاف آماری معنی‌دار نداشتند (1/0P=). نتیجه‌گیری: نتایج نشان ‌داد که شانس اختلال کارکرد جنسی در زنان مبتلا به سرطان پستان به طور معنی‌داری بالاتر از زنان غیرمبتلا می‌باشد. در زنان مبتلا به سرطان پستان علاوه بر پرداختن به درمان سرطان، بایستی برنامه‌ریزی برای درمان عوارض ناشی از آن؛ ازجمله اختلال کارکرد جنسی انجام شود.

کلیدواژه ها:

Breast Cancer ، Sexual Dysfunction ، Women ، Bushehr ، کارکرد جنسی ، سرطان پستان ، زنان ، ایران