پرهیزگاری اخلاقی در سازمان‌های خدماتی ایران

زمینه: فرهنگ سازمانی اخلاقی زیرمجموعه­ ای از فرهنگ وسیع­تر سازمان است که شامل ارزش­های مشترک اخلاقی میان کارکنان یک سازمان می­باشد و از طریق سیستم­های رسمی و غیر رسمی سازمان حفظ می ­شود، درنتیجه ایجاد فرهنگ سازمانی اخلاقی و حفظ و تقویت آن امری مهم و ضروری برای سازمان­ها محسوب می ­شود. هدف این پژوهش بررسی ابعاد مدل هشت عاملی پرهیزگاری اخلاقی کاپتین در سازمان­های خدماتی دولتی و خصوصی در ایران و تناسب این مدل با داده­ های جمع­ آوری شده می­ باشد. روش: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی می­باشد. این مطالعه در نمونه ای 200 نفری از کارکنان سازمان­های خدماتی (دولتی و خصوصی) در ایران، با روش نمونه­ گیری در دسترس صورت گرفت. جهت جمع آوری داده ­ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده و تجزیه و تحلیل آن­ها نیز با استفاده از مدل­یابی معادلات ساختاری و در نرم افزار  pls انجام شد. یافته­ ها: یافته ­های پژوهش نشان می­دهد که از میان هشت عامل مدل پرهیزگاری اخلاقی، عامل­های وضوح، همگرایی سرپرست، همگرایی مدیریت، قابلیت حمایت، شفافیت، قابلیت بحث و قابلیت تایید و تنبیه مورد تایید قرار گرفت و عامل امکان­پذیری تایید نشد. بنابراین فرضیه اصلی مبنی بر مدل هشت عاملی مورد تایید قرار نگرفت. نتیجه­ گیری: با توجه به یافته­ های پژوهش می­ توان نتیجه گرفت که گرایش­های اخلاقی در جامعه­­ای نسبت به جامعه دیگر متفاوت است و این موضوع، لزوم تفاوت در مدل­های فرهنگ سازمانی اخلاقی را در جوامع مختلف توجیه می­کند. از طرفی مدیران با اتکا به این مولفه­ها می­توانند این فرهنگ را در سازمان­­ها نهادینه سازند.

کلیدواژه ها:

Ethical organizational culture ، Eight factor model of ethical righteousness ، Iranian service organizations ، فرهنگ سازمانی اخلاقی ، مدل هشت عاملی پرهیزگاری اخلاقی ، سازمان‌های خدماتی ایران