تأثیر درمانگری شناختی-رفتاری بر افسردگی دانشجویان مبتلا به شکست عاطفی دانشگاه علوم پزشکی دزفول

زمینه و هدف: برخورداری از یک روحیه مناسب و اعتمادبه‌نفس قوی و دوری از هرگونه افسردگی، نقش بسیار مهمی در کیفیت زندگی و موفقیت در راه و هدف دانشجو دارد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیربخشی درمانگری شناختی-رفتاری بر افسردگی دانشجویان مبتلا به شکست عاطفی بود. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری را، کلیه دانشجویان پسر دانشگاه که به دفتر مشاوره مراجعه کرده و تجربه شکست عاطفی را داشتند تشکیل دادند. حجم نمونه 20 نفر و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده به دو گروه ده‌نفری مداخله و آزمایش تقسیم شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه افسردگی بک BDII-II و پروتکل درمانی شناختی –رفتاری بود. داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPPS نسخه 18 تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها: بین دو گروه از لحاظ متغیرهای دموگرافیک تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد. میانگین نمره افسردگی بین دو گروه مداخله و آزمایش قبل و بعد از مداخله متفاوت است (0/05p<). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که رویکرد شناختی رفتاری در کمک به دانشجویانی که گرفتار شکست عاطفی و به عبارتی دچار ضربه عشق شده بوده‌اند، موفق بوده و تأثیر معنی‌داری را در درمان افسردگی دانشجویان داشته است.

کلیدواژه ها:

Depression ، Emotional Breakdown ، Cognitive-Behavioral Therapy ، Students ، افسردگی ، شکست عاطفی ، درمان شناختی رفتاری ، دانشجویان