اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری، رضایت زناشویی و نگرش نسبت به ناباروری زنان نابارور

مقدمه: ناباروری یک مشکل رو به افزایش است که پیامدهای روان­شناختی فردی و خانوادگی زیادی به دنبال دارد. هدف: هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب‌آوری، رضایت زناشویی و نگرش نسبت به ناباروری در زنان نابارور شهر اصفهان بود. روش: طرح پژوهش از نوع پژوهش­‌های شبه آزمایشی بوده ­و جامعه آماری آن را کلیه زنان نابارور که به مراکز درمانی ناباروری شهر اصفهان در سال ۱۳۹۷ مراجعه می­‌کردند، تشکیل می‌دادند. به روش نمونه­‌گیری در دسترس، ۳۰ نفر انتخاب‌شده و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جای گرفتند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد طی هشت جلسه در گروه آزمایش اجرا شد. از شرکت‌کنندگان هر دو گروه خواسته شد به پرسشنامه­‌های رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه تاب‌­آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه محقق ساخته نگرش نسبت به ناباروری پاسخ دهند. داده­‌های جمع­‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار ۲۰ Spss و به روش تحلیل واریانس با اندازه­‌های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­‌ها: نتایج بین­‌گروهی نشان داد که تاب‌­آوری و رضایت زناشویی افراد گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در افزایش و نگرش منفی نسبت به ناباروری کاهش پیدا کرده است. به استثنای مرحله پیگیری تاب­‌آوری، این تفاوت معنادار در مراحل پس‌­آزمون و پیگیری رضایت زناشویی و نگرش منفی مشاهده شد (۰/۰۱>P). نتیجه­‌گیری: با توجه به عناصر درمانی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و هماهنگی آن با مشکلات روان‌شناختی ناباروری، می‌تواند روان­‌درمانی مناسبی برای پیامدهای روان‌شناختی این افراد باشد.

کلیدواژه ها:

Acceptance and commitment therapy ، Marital satisfaction ، Attitude ، Infertility ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تاب‌آوری ، رضایت زناشویی ، نگرش ، ناباروری