نقش تشخیصی هوش اخلاقی، ذهن آگاهی و اعتیاد به تلفن همراه در احتمال خودکشی دانشجویان
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 360
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JONTOE-15-4_008
تاریخ نمایه سازی: 22 اسفند 1399
چکیده مقاله:
خودکشی، عملی عمدی است که باعث مرگ فرد میشود. پژوهش حاضر با هدف متمایز ساختن دانشجویان با احتمال بالا و پایین خودکشی از یکدیگر، بر اساس مؤلفههای هوش اخلاقی، ذهن آگاهی و اعتیاد به تلفن همراه انجام شد. روش پژوهش حاضر علی- مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 98-1397 بودند که تعداد 492 نفر از آنها با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای هوش اخلاقی لنیک و کیل، پنج عاملی ذهن آگاهی بائر و همکاران، اعتیاد به تلفن همراه سواری و مقیاس احتمال خودکشی کال و گیل استفاده گردید. دادهها با استفاده از نرمافزار 22-spss و آزمون تحلیل تشخیصی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافتههای تجزیه تابع تشخیص، منجر به یک تابع تشخیص معنادار شد که طبق این تابع مؤلفه عمل با آگاهی و اعتیاد به تلفن همراه دارای بالاترین توان تمایز بودند. مؤلفههای بعدی متمایزکننده گروهها به ترتیب مؤلفههای درستکاری، عدم قضاوت، بخشش، توصیف، دلسوزی و مشاهده بودند. همچنین نتایج تجزیه تابع تشخیص نشان داد که اکثر دانشجویان با احتمال خودکشی بالا با بالاترین درصد تشخیص (5/81 درصد) بهدرستی از دیگر دانشجویان متمایز شده بودند و 6/80 درصد از افراد دو گروه طبق تابع بهدستآمده بهطور صحیح مجدداً طبقهبندیشده بودند. نتایج این طبقهبندی مجدد نشانگر توان متغیرهای مذکور در تمایز میان دانشجویان دارای سطوح مختلف احتمال خودکشی بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
آرش شهبازیان خونیق
دانشکده علوم تربیتی وروانشناسی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
سیاوش شیخعلی زاده
دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران
علی اصغر محمدیان قریبه
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
محمد رشبری دیباور
ارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تبریز، ایران
فاطمه علی پور
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
ابراهیم آناهید
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران