مدل بهسازی سرمایه اجتماعی در مرکزهای آموزش‌ مهارتی کشاورزی استان مازندران

سرمایه اجتماعی، رابطه‌های اجتماعی غیررسمی است که منجر به توسعه همکاری در میان منابع انسانی می‌شود و بهسازی آن در مرکزهای آموزش مهارتی کشاورزی باعث بهبود کنش افراد، گروه‌ها و نهادهای موجود در این مرکزها برای ارتباط با بازار کار و رونق تولید و ایجاد جامعه مدنی می‌شود. هدف این تحقیق، ارائه مدل بهسازی سرمایه‌ی اجتماعی در مرکزهای آموزش‌ مهارتی کشاورزی بود. دیدمان تحقیق کیفی و برگرفته از نظریه پایه ور بود. جامعه آماری تحقیق شامل اعضای هیئت‌علمی گروه‌های مختلف دانشکده‌های کشاورزی استان مازندران که دارای تجربه‌های آموزشی و پژوهشی در آموزش‌های مهارتی و سرمایه اجتماعی بودند و تجربه همکاری در آموزش‌های مهارتی به‌ویژه با جهاد کشاورزی و مرکزهای آموزشی و تحقیقاتی را داشتند. برای گردآوری داده‌ها از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. فرایند گردآوری داده‌ها تا دستیابی به اشباع نظری و آستانه‌ی سودمندی ادامه یافت؛ بر این مبنا با 22 نفر از اعضای هیئت‌علمی در گروه‌های آموزش و ترویج (8 نفر)، اقتصاد کشاورزی (4 نفر)، توسعه روستایی (4 نفر) و مدیریت کشاورزی (6 نفر) به‌عنوان نمونه مصاحبه به عمل آمد. شیوه‌ی تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار مکس کیودا 10 و بر مبنای روش کدگذاری پیشنهادی اشتراوس و کوربین (کدگذاری باز، محوری و گزینشی) صورت‌بندی شد. برای تعیین میزان توافق و ارزیابی روایی هر شاخص از نگاه خبرگان و پیش از تدوین مدل، از دو ضریب نسبت روایی محتوایی (CVR) و شاخص روایی محتوا (CVI) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که میزان محاسبه‌شده برای هر دو شاخص معرفی‌شده 8/0 بود. از مجموعه‌ی یافته‌های پژوهش مدلی شامل متغیرهای علی، زمینه‌ای، مداخله‌گر، هسته اصلی، راهبردها و پیامدها طراحی شد. به‌منظور توافق سنجی نظرها برای اعتبار یابی الگو، یک پرسشنامه در مقیاس 9 گزینه‌ای طراحی و در اختیار خبرگان قرار گرفت؛ درنتیجه مدل ارائه‌شده تا حد مطلوبی تائید شد.

کلیدواژه ها:

آموزش‌های مهارتی ، سرمایه اجتماعی ، مدل ، مرکز آموزش مهارتی ، نظریه پایه ور