تجزیه و تحلیل فراوانی نا ایستا سطح آب دریا: با استفاده از رویکردهای حداکثر سری سالانه و آستانه اوج

فرض ایستایی داده ها برای تجزیه و تحلیل فراوانی سیل یک چالش بزرگ در مطالعات هیدرولوژی است، با ناایستایی داده ها، نتایج تجزیه و تحلیل فراوانی سیل می تواند بسیار متفاوت باشد. در این مطالعه، بالاآمدگی سطح آب دریا از ساحل نیویورک با رویکردهای حداکثر سری سالانه و آستانه اوج برای تجزیه و تحلیل فراوانی سیل در نظر گرفته شد. از آزمون های آماری مان - کندال، Augmented Dickey–Fuller و Kwiatkowski–Phillips–Schmidt–Shin روند و ایستائی برسی و مناسب ترین مدل های توزیع احتمال با معیار اطلاعات آکائیک شناسایی شد. توزیع احتمال مقادیر حدی عمومی و پارتوعمومی به داده های مقادیر حدی برازش داده و از روش های حداکثر درست نمایی و لهیدگی برای تخمین پارامترهای توزیع استفاده شد. نتایج نشان داد مقادیر بیشترین بالا آمدگی سطح آب دریا با استفاده از ناایستایی در تجزیه و تحلیل فراوانی سیل، با آنچه در روش های ایستا به دست آمده تفاوت دارد و در نظر گرفتن وابستگی به زمان برای پارامترهای توزیع منجر به طیف وسیعی از تغییرات برای سیل طراحی شده است. یافته های این مطالعه بر اهمیت تجزیه و تحلیل فر اوانی ناایستا برای برنامه ریزی آینده حوضه آبریز در برابر حوادث احتمالی سیل تأکید دارد.

کلیدواژه ها:

بالا آمدگی سطح آب دریا ، حداکثر سری سالانه ، آستانه اوج ، تحلیل فراوانی ، نا ایستایی